Hingê hespekî din ê sor derket û ji siwarê wî re destûr hat dayîn, ku aştiyê ji dinyayê rake û mirovan bi hevdû bide şerjêkirin. Û şûrekî mezin ji wî re hat dayîn.
«Ji milyaketê civîna bawermendên Efesê re binivîse: ‹Yê ku heft stêran di destê xwe yê rastê de digire û di navenda heft şamdankên zêrîn de rêve diçe, van tiştan dibêje:
“Ya şûr! Li dijî şivanê min, Li dijî kesê li ba min hişyar be!” Ev e gotina Xudanê Karîndar. “Li şivên bixe ku pez belav bin. Ezê destê xwe li dijî biçûkan rakim.”
Wê di şûna devî û diriyan de çam, Di şûna gezgezkê de dara mêrsînê şîn bibe. Wê ev yek ji bo Xudan bibe nav û deng, Bibe nîşaneke herheyî ku nayê avêtin.”
Çimkî Yê berz û bilind, yê ku her û her heye û navê wî pîroz e, wiha dibêje: “Ez hem li dera bilind û pîroz rûdinim Û hem jî bi kesên şikestî û nefsbiçûk re me. Ez ruhê nefsbiçûkan Û dilşikestiyan nû bikim.
Gava Yêşû nêzîkî Erîhayê bû, serê xwe rakir û dît, yekî ku şûrê xwe kişandiye li pêşiya wî disekine. Yêşû çû ba wî û jê re got: “Tu ji me yî yan ji dijmin î?”
Divê ew ji hemû gundan û Orşelîmê re bêjin: “Çawa ku hatiye nivîsandin, derkevin ser çiyê, çiqlên darzeytûn, darzeytûnên bejî, darên mêrsînê, darên xurmeyan û darên din ên pelgur bînin û holikan çêkin.”
Di dusaliya padîşahiya Daryûs de, di roja bîst û çarê meha Şevatê ku meha yanzdehan e, gotina Xudan ji Zekeriyayê Pêxemberê kurê Berekyayê kurê Îddo re hat.
Xudan got: “Guh bidin gotina min: “Heke di nav we de pêxemberek hebe, Ez Xudan, ezê di dîtiniyekê de xwe pê bidim zanîn. Ezê di xewnê de pê re bipeyivim.