“Hemû tiştên hatî serê me, ji ber karên me yên xerab û sûcên me yên mezin bûn. Ya Xwedayê me! Li gorî neheqiyên me, te em kêmtir ceza kirin û kesên saxmayî hişt û dan me.
Dema te gotinên min ên li dijî vê derê û şêniyên wê bihîstin ku wê tune bibin û bên naletkirin, te dilê xwe nerm kir û li ber min xwe nizim kir. Te li ber min kincên xwe çirandin û tu giriyayî. Loma min guhê xwe da te.’ Ev e gotina Xudan.
Ew hatin û wan ew ji xwe re kir milk. Lê belê wan guh neda dengê te û di Şerîeta te de nemeşiyan. Wan tu emrên te pêk neanîn ku te li wan kirin. Loma te tevahiya van belayan anîn serê wan.
Wan dilê xwe mîna keviran hişk kirin ku guhdariya Şerîet û gotinên Xudanê Karîndar nekin ku bi Ruhê xwe, bi riya pêxemberên berê şandine. Loma Xudanê Karîndar bi xezeba dijwar hêrs bû.
“Çimkî Xudanê Karîndar wiha dibêje: ‘Gava bav û kalên we ez hêrs kirim, min pîlan kir ku ez felaketan bînim serê we û ji ya xwe nehatim xwarê.’ Xudanê Karîndar dibêje:
