13 Gotina Xudan ev e: “‘Ezê wan bi tevahî biqedînim. Wê di mêwê de tirî Û di darhejîrê de hejîrek tunebe, Wê pel jî biçilmisin. Ya ku min daye wan, wê ji wan derkeve.’”
Li kêleka rê dareke hêjîrê dît û nêzîkî wê bû, lê ji pelan pê ve tiştek bi wê ve nedît. Hingê wî ji darê re got: «Bila careke din êdî tu caran tu ber nedî!» Dara hêjîrê di cih de hişk bû.
Dibe wekî dara li ber avê hatiye danîn Û li devê avê koka xwe berdide. Ew ji kelakela germê natirse, pelên wê şîn dimînin. Di sala xelayê de mitale nake, ji fêkîdayînê namîne.”
Ji ber ku roj bi germiya xwe ya bi şewat hiltê û giyê hişk dike. Kulîlka giyê dikeve û spehîtiya wê namîne. Bi vî awayî yê dewlemend jî wê di nav kar û xebata xwe de biçilmise.
Wê zad û nanê te daqurtîne, Keç û kurên te daqurtîne, Pez û dewarên te daqurtîne Û mêw û darhejîrên te daqurtîne. Wê bajarên te yên bisûr ên ku tu pê ewle yî, Bi şûr biperçiqîne.”
“Loma Reb Xudan wiha dibêje: ‘Va ye, ezê li vê derê, bi ser mirovan, heywanan, darên çolê û berê axê ve hêrs û xezeba xwe birijînim. Wê bişewitîne û netefe.’
Ew rojiyê jî bigirin, ezê guhdariya lavakirina wan nekim. Ew qurbana şewitandinê û pêşkêşiya dexlê jî bidin, ezê ji wan razî nebim. Ezê bi şûr, kul û xelayê wan biqedînim.
Ezê mêw û darhejîrên wê wêran bikim ku li ser wan digot: ‘Ev destmiza min e, yarên min ev dan min.’ Ezê wan bikim daristan, Wê ji heywanên çolê re bibin çêre.
Loma Xudan li ser pêxemberên ku bi navê wî diaxivin lê wî ew neşandine, wiha dibêje: “Ew dibêjin: ‘Wê li vî welatî şûr û xela tunebe.’ Lê wê bi şûr û xelayê tune bibin.