Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Yêremya 4:19 - Kurmanji Încîl

19 Ax hinavê min, hinavê min! Ez êşê dikişînim! Ax dîwarên dilê min! Dilê min lê dide û nikarim bêdeng bim. Çimkî canê min dengê boriyan, qîrîna şer bihîst.

Gade chapit la Kopi




Yêremya 4:19
48 Referans Kwoze  

Min bihîst û dilê min lê da, Ji gurmînê lêvên min ricifîn, Rizîbûn ket hestiyên min. Çokên min lerizîn. Lê ezê bi sebir li benda wê rojê bim Ku bibe felaketa gelê êrîşî me kir.


Loma min got: “Çavên xwe ji ser min bidin alî Ku ez têra xwe bigirîm. Ji ber zora li ser gelê min, Min teselî nekin.”


Loma kezeba min ji bo Moavê, Hinavê min ji bo Qîr-Herasetê wekî çengê dinale.


Ezê ji bo çiyayan bigirîm û şînê bikim, Ezê li ser mêrgên çolê lavijeke şînê bêjim, Çimkî şewitîn û kes tê re derbas nabe. Dengê keriyan nayê bihîstin, Ji teyrên ezmanan û heta heywanên çolê reviyan û çûn.


Xwezî serê min kanî Û çavê min çavkaniya hêsiran bûya Ku ez ji bo kuştiyên gelê xwe yê delal, Bi şev û roj bigiriyama.


Loma nava min tije êş e, Wekî êşên jina zarokan tîne, Êşan ez girtim. Ji ber tişta min bihîst, pişta min xûz e. Ji ber tişta min dît, ez pir ditirsim.


Zarokên min, heta ku Mesîh di dilê we de sûret bistîne, ez careke din ji bo we êşa zarokanînê dikişînim.


Ez Daniyêl ji halê xwe ketim û bi rojan nexweş mam. Paşê ez baş bûm û min karên padîşah berdewam kirin. Ji ber vê dîtiniyê ez şaş û metel mabûm. Lê min fêm nedikir.


“Daniyêlo, ruhê min bi xemgîniyê lerizî û dîtiniyên ku min dîtine ez tirsandim.


Dilê min ji bo Moavê dike hewar, Filitiyên wan direvin Soarê, Direvin Eglat-Şelîşiyayê. Di Hevrazê Lûhîtê de, Bi girî hildikişin. Di riya Horonayîmê de, Hewarê li ser şikestina xwe dikin.


Ey canê min, li rihetiya xwe vegere, Çimkî Xudan qencî bi te kir.


Birano, daxwaza dilê min û lavakirina min a ji Xwedê ji bo xilasiya Îsraêliyan e.


Gava li bajêr li boriyê bê xistin, gel nalerize? Ma xerabiya bi ser bajêr de tê, ne ji Xudan e?


“Dawiya kar heta vê derê ye. Herçî ez Daniyêl im, fikrên min ez gelekî tirsandim û rûyê min çilmisî. Lê min ev tişt di dilê xwe de veşart.”


Ji barandina hêsiran, çav li min neman, Dilê min xwîn digirî. Ji ber şikestina gelê min ê delal, Kezeba min bû xwîn û herikî. Li kuçeyên bajêr zarok û berşîr xayîs dibin.


Ez li ser van tiştan digirîm, Hêsir ji çavên min dibarin. Çimkî teselîkar ji min dûr e Ku can bide canê min. Kurên min wêran bûn, Çimkî dijmin bi ser ket.”


Li ser pêxemberan: Dilê min şikest, hemû hestiyên min sist bûn. Ji ber Xudan û gotinên wî yên pîroz, Ez bûm wekî zilamekî serxweş, Wekî zilamekî şerabê ew têk birî.


Heke ez bêjim: “Ezê wî bi bîr neyînim, Ezê êdî bi navê wî nepeyivim,” Tiştekî ku di hestiyên min de hatibû girtin, Di dilê min de wekî êgir pê dikeve. Ez bi ragirtina xwe westiyam, Êdî nikarim ragirim.


Lê heke hûn guhdarî nekin, Ezê ji ber quretiya we bi dizî bigirîm. Wê çavê min bi êş dilopan bike Û wê hêsirên min bibarin. Çimkî keriyê Xudan dibe êsîr.


Heta kengê ezê ala şerî bibînim Û dengê boriyan bibihîzim?


“Li Cihûdayê bidin bihîstin, Li Orşelîmê ragihînin! Biqîrin û bêjin: ‘Li welêt li boriyê bixin!’ Gazî bikin: ‘Bicivin! Em bikevin bajarên bisûr!’


Pesnê Xudan bidin, Ey canê min pesnê Xudan bide.


Bi şirrik hêsir ji çavê min dibarin, Çimkî ew şerîeta te nagirin.


Ji ber yên ku dev ji şerîeta te berdan, Hêrsê ez girtime.


Ey canê min, Xudan pîroz ke! Pesnê navê wî yê pîroz bide, ey hemû hebûna min!


Min ji Xudan re got, «Tu yî efendiyê min, Xên ji te kes nîne ku qenciyê bike bi min.»


Geliyê Qîşonê ew dan ber xwe, Geliyê Qîşonê yê qedîm ew birin. Ya canê min! Bi hêzdarî bi ser wan de bajo.


Gava hûn li welatê xwe li dijî dijminê zordar herin şer, hûnê bi dengê bilind li boriyê bixin. Wê gavê wê Xwedayê we Xudan we bi bîr bîne û hûnê ji dijminên xwe rizgar bibin.


Ya canê min tu nekeve komeke wan, Beşdar nebe li civînên wan. Çimkî çaxê ew hêrsbûn mirov kuştin, Bi kêfa xwe dewar kulek hiştin.


Eger borî jî dengekî nekifş derîne, kî wê xwe ji bo şer amade bike?


Me xebera wan bihîst Û destê me sist bû. Wekî jina ber zarokan, Êş û tengasiyê em girtin.


Dilê min bi birîna gelê min ê delal, birîndar e, Ez şînê dikim, dilê min bi keder e.


na, emê herin welatê Misrê, dereke ku emê şer nebînin, dengê boriyan nebihîzin û birçîbûnê nebînin, erê, emê li wê derê rûnin,’


Gotina Xudan ev e: “Va ye roj tên ku ezê qîrîna şer Li dijî Rabbaya Emmoniyan bidim bihîstin. Wê Rabba bibe xirbeyekî demên berê û gundên wê bên şewitandin. Paşê wê gelê Îsraêl, kesên ew qewitandiye biqewitîne.” Ev e gotina Xudan.


Dengê şer û şikestina mezin li welêt tê bihîstin.


Daniyêlê ku navekî wî yê din jî Bêlteşassar e, demekê şaş ma û fikrên wî ew tirsandin. Li ser vê yekê padîşah got: “Ya Bêlteşassar, bila xewn û şiroveya wê te netirsîne.” Bêlteşassar bersiv da û got: “Ezbenî, xwezî kesên ji te nefret dikin, ev xewn bidîtana û şiroveya wê jî bihata serê dijminên te.


Ji bavê xwe re got: “Ax serê min, serê min diêşe!” Bavê wî ji xulam re got: “Wî bibe ba diya wî.”


Êlîşa wisa kûr û dûr lê mêze kir ku Hazaêl şerm kir. Paşê zilamê Xwedê giriya.


Hiş û aqil li serê min nema, Tirs û sawê ez bizdandim. Tariya êvarê ya ku min bêrî dikir, Ew ji bo min bû lerz.


Kul û kedera bêderman li ser min e, Dilê min xayîs e.


Ya Xudan binêre! Ez di tengasiyê de me, kezeba min xwînî dibe. Dilê min peritî, Çimkî ez gelek serhildêr bûm. Li derve şûr bêzarok dihêle, Li malê tenê mirin heye.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite