Tevahiya welêt, ji Gevayê heta Rîmmona başûrê Orşelîmê, wê bibe mîna Deşta Eravayê. Lê wê Orşelîm bilind be û ji Dergehê Binyamînê heta Dergehê Yekemîn, heta Dergehê Goşeyê û ji Birca Hananêlê heta mehserên padîşah li cihê xwe bimîne.
Padîşah li Yerahmeyêlê kurê xwe, Serayayê kurê Ezriyêl û Şelemyayê kurê Evdeyêl emir kir ku Barûkê Nivîsende û Yêremyayê Pêxember bigirin. Lê Xudan ew veşartibûn.
“‘Yê ku di cihê Yehoyada de tu kirî kahin, Xudan e! Bi vî awayî wê li Mala Xudan peywirdar hebin ku her dînê wekî pêxember tevdigere, bi singî ve girê bidî û wî bixî bin qeyd û nîrê hesin.
Ji wan tengahiyên ku tu li ber kişandinê yî netirse. Va ye, Îblîs wê hinan ji we bavêje zîndanê, da ku hûn bên ceribandin û hûnê deh rojan cefayê bikişînin. Heta mirinê dilsoz bimîne, ezê taca jiyanê bidim te.
Dema ku padîşah bihîst zilamê Xwedê ji gorîgeha Bêt-Êlê re ev gotin kirin, Yarovam ji ser gorîgehê re destê xwe dirêjî wî kir û got: “Wî bigirin.” Lê destê padîşah ê dirêjkirî hişk bû û careke din ber pê ve nehat.
Li ser vê yekê Sîdqiyayê Padîşah emir da ku Yêremya bixin hewşa parêzvanan. Heta ku li bajêr nan hebû, wan her roj ji Kuçeya Nanpêjan nanekî da wî. Bi vî awayî Yêremya li hewşa parêzvanan ma.