31 Ya hûn, kesên vî nifşî! Guh bidin gotina Xudan! Gelo ez ji bo gelê Îsraêl bûm çolistan? Ez bûm diyarê taristana kûr? Loma çima gelê min dibêje: ‘Em herin, Em êdî nayên ba te.’
Gotinên Amosê şivanekî Teqoayî. Di rojên Ûzziyayê Padîşahê Cihûdayê û Yarovamê kurê Yehoaşê Padîşahê Îsraêlê de, du sal beriya erdhejê, Amos li ser gelê Îsraêl ev gotin di dîtiniyan de dîtin.
Min li dereke veşartî, Li diyarê tarî negot. Min ji ziriyeta Aqûb re negot: ‘Li dereke vikîvala li min bigerin.’ Ez Xudan bi edaletê dibêjim, Tiştên rast didim bihîstin.
Çimkî çaxê ez wan bînim welatê şîr û hingiv jê diherike ku min ji bav û kalên wan re sond xwaribû û ew têr û bibereket bûn, wê berê xwe bidin îlahan û xulamiya wan bikin. Wê min kêm bibînin û peymanê xera bikin.
“Çimkî dema berê te nîrê xwe şikand Û benên xwe qetandin. Te got: ‘Ez xulamiyê nakim.’ Tu li ser her girê bilind Û li bin her dara şîn, Razayî û fahîşetî kir.
Loma wê şêrekî daristanê li wan bixe, Wê gurê çolê wan perçe bike Û wê piling li ber bajarên wan bikeve kemînê. Her kesê ji wir dertê, wê bê perçekirin. Çimkî neheqiya wan zêde ye Û çivanokiya wan gelek e.