20 Naomî ji wan re got: “Ji min re nebêjin: ‘Naomî,’ ji min re bibêjin: ‘Mara.’ Çimkî Xwedayê Karîndar bi min gelek da kişandin.
Çimkî tîrên Karîndar di nava min de ne, Ruhê min ji jehra wan vedixwe, Tirs û xofên Xwedê li pêşberî min rêz dibin.
Rast e, her terbiyekirin di sêrî de ne wek şahî, lê belê wek xemgîniyê tê dîtin. Lê belê piştre ev ji bo yên ku bi wê hatine perwerdekirin, berê aştî û rastdariyê tîne.
Heta sibê li benda te mam. Wekî şêr, ew hestiyên min dişikêne, Şev û roj tu dawiya min tînî.
Ez ketime, ji ciwaniya xwe ve li ber mirinê me, Min sawa te kişand, ez şaş mam.
Çimkî her roj bela hatin serê min, Her sibeh min ezab kişand.
Bizanibin ku Xwedê neheqî li min kiriye Û bi tora xwe ez pêçame.
“Xwezî bi wî mirovê ku ji aliyê Xwedê ve hatiye erzşikandin, Loma jî tu terbiyekirina Karîndar kêm nebîne.
“Gelo tu dikarî sirên Xwedê yên kûr fêm bikî Û bigihîjî sînorên Karîndar?
Ez wekî Xwedayê Karîndar li Îbrahîm, Îshaq û Aqûb xuya bûm, lê min xwe bi navê Yahwe bi wan neda naskirin.
Bila Xwedayê Karîndar li pêş wî mirovî li we were rehmê û ew zilam birayê we yê din û Binyamîn bide we. Herçî ez im, bê zarok bimînim jî ne xem e.”
Gava Avram nod û neh salî bû, Xudan lê xuya bû û got: “Ez Xwedayê Karîndar im, bi min re bimeşe û kamil be.
Min di bajêr de Perestgeh nedît; çimkî Xudan Xwedayê karîndarê her tiştî û Berx Perestgeha wî ne.
Xudan Xwedê, Yê ku Heye, Yê ku Hebû û Yê ku Wê Bê, Karîndarê her tiştî, dibêje: «Alfa û Omêga Ez im.»
Ew gihîştin Marayê. Lê wan nikaribûn ji ava Marayê vexwin, çimkî tehl bû. Loma navê “Mara” li wê derê danîn.
Ew nahêle ku ez hilmê bistînim, Ew tenê min bi êşê têr dike.