Va ye min ev welat da ber we. Herin wî welatî ji xwe re bikin milk ku min ji bav û kalên we Îbrahîm, Îshaq û Aqûb re sond xwaribû ku ez bidim ziriyeta wan.’
Ezê li wir, li Çiyayê Horêvê, li ser zinêr li ber te bisekinim. Tê li zinêr bixî û ji bo ku gel jê vexwe, wê av jê biherike.” Mûsa li pêş rîspiyên Îsraêliyan, ya ku jê re hat gotin kir.
Xudan ji Mûsa re got: “Va ye ezê ji ezmanan nan ji bo we bibarînim. Wê gel her roj derkeve û nanê xwe yê rojekê bide hev. Bi vî awayî ezê wan biceribînim, ka li gorî şerîeta min rê ve diçin an na.
Wî hûn xistin tengasiyê, birçî hiştin û paşê manya ku ne we û ne jî bav û kalên we pê zanibû bi we da xwarin ku hûn bizanibin mirov tenê bi nên najî, lê bi her gotina ji devê Xudan derdikeve dijî.
Ew hatin û wan ew ji xwe re kir milk. Lê belê wan guh neda dengê te û di Şerîeta te de nemeşiyan. Wan tu emrên te pêk neanîn ku te li wan kirin. Loma te tevahiya van belayan anîn serê wan.