Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Mîxa 5:7 - Kurmanji Încîl

7 Wî çaxî saxmayiyên ziriyeta Aqûb Ku di nava pir gelan de dimînin, Wê bibin wekî xunava Xudan şandiye Û barana ku av dide şînahiyê. Wê xwe nespêrin kesekî Û li benda alîkariya mirovan nemînin.

Gade chapit la Kopi




Mîxa 5:7
40 Referans Kwoze  

Loma heta jina bizaro wî bîne dinyayê, Wê Xudan wan bide dest. Paşê wê merivên wî yên din vegerin nav gelê Îsraêl.


“‘Çimkî ezê avê bi ser axa tîbûyî de, Rûbaran bi ser erdê ziwa ve birijînim. Ezê ruhê xwe bi ser ziriyeta te re Û bereketa xwe bi ser şaxên te re birijînim.


Bila hînkirina min wekî baranê dilop bike, Gotina min wekî xunavê bikeve, Bila wekî barana nerm bi ser çêrê ve, Wekî taviyê bi ser giyê ve bê.


Ezê ji gelê Îsraêl re bibim wekî xunav. Wê wekî sosinan kulîlk veke, Mîna sedra Lubnanê kok vede.


Wek barana ku li ser mêrga nûbirrî dibare, Bila ew, wek taviya ku axê av dide, bê!


Îşaya bê tirs weha dibêje: «Ez ji aliyê wan ên ku li min nedigeriyan ve hatim dîtin, Ez li yên ku li min nedipirsîn xuya bûm.»


Wê rojê wê ji nav Orşelîmê ava jiyanê biherike. Wê nîvê avan biherikin gola li rojhilat, nîvê din jî biherikin gola li rojava. Wê havîn û zivistanan berdewam bike.


Em Xudan nas bikin, Em bikevin pey naskirina wî. Wê li me mîna ronahiya serê sibê esse xuya bibe. Hatina wî wê wek baranê, Wekî barana biharê ku av dide erdê.


Ma pûtekî miletan bikaribe baranê bibarîne heye? Ma ezman dikarin ji ber xwe, taviyê bibarînin? Ya Xwedayê me Xudan! Ma tu ne ew î? Hêviya me tu yî, çimkî te ev hemû tişt kirin.


Di roja te ya şer de, Wê gelê te bi dilxwazî herin. Wek xunava ku di seherê de dikeve, Bi rewnaqiya pîroz pêçayî, Wê xortên te li pey te werin.


Min çand, Apolos av da; lê belê Xwedê mezin kir.


Îcar, eger terpilîna wan ji dinyayê re û şikestina wan ji miletan re bûbe dewlemendî, temambûna hejmara wan hê çiqas bêtir wê bibe dewlemendî!


Îcar em çi bêjin? Ew miletên ku li pey rastdariyê neçûn, gihîştin rastdariyê, yanî gihîştin wê rastdariya ku ji baweriyê tê.


Bi şev Pawlos di dîtiniyekê de dît ku zilamekî Mekedonî radiwesta, ji wî lava dikir û digot: «Derbasî Mekedonyayê bibe û alîkariya me bike.»


Hingê Pawlos û Barnabas, bi ziravî peyivîn û gotin: «Diviya ku pêşî peyva Xwedê ji we re bihata gotin. Madem ku hûn wê red dikin û xwe hêjayî jiyana herheyî nabînin, va ye, em jî li miletên din dizivirin.


Çaxê min dest bi peyivînê kir, Ruhê Pîroz hat ser wan jî, wek ku di destpêkê de hatibû ser me.


Loma herin û hemû miletan bikin şagirtên min: Wan bi navê Bav, Kur û Ruhê Pîroz imad bikin,


“Ya ziriyeta Aqûb! Helbet ezê we bidim hev, Ezê esse saxmayiyên gelê Îsraêl berhev bikim. Ezê we wekî pezê di hevşî de, Wekî keriyê di mêrgê de bînim ba hev. Wê welatê we bi mirovan tije bibe.”


Ji xerabiyê nefret, ji qenciyê hez bikin. Li ber dergehê bajêr edaletê biparêzin. Belkî Xwedayê Karîndar Xudan, Li bermayiyên Ûsiv were rehmê.


Îcar wê her kesê ku gazî navê Xudan bike rizgar bibe. Çawa ku Xudan got, Di nav kesên Çiyayê Siyonê û Orşelîmê de, Wê filitî hebin Û di nav kesên sax mane de, Wê kesên ku Xudan gazî wan bike hebin.


“Ezê nîşanekê bixim nav wan. Ezê ji wan filitiyan bişînim nav miletan. Ezê bişînim Tarşîşê, Pûtê, Lûdê –welatê tîravêjan– Tûvalê û Yewnanyayê. Ezê bişînim keviyên deryayên dûr ku nav û dengê min nebihîstine û rûmeta min nedîtine. Wê di nav miletan de rûmeta min bidin bihîstin.”


Çawa ku berf û baran ji ezmanan tê xwarê Û bêyî ku erdê av bide nazivire jorê ku Bihêle erd şîn bibe û ber bide, Tov dide cotkaran û nan dide kesên dixwin,


Heta ku ruhekî ji jor ve bi ser me de bê rijandin, Çol bibe bexçeyê biber Û bexçeyê biber jî bibe daristan, wê wisa be.


Gîdyon ji Xwedê re got: “Heke çawa ku te got, tê gelê Îsraêl bi destê min rizgar bikî,


Lê Xudan ji wî re got: «Tu here, çimkî ew ji bo min hacetekî bijartî ye, da ku navê min bigihîne ber miletan, padîşahan û zaryên Îsraêl.


Bermayiyên Îsraêl wê neheqiyê nekin. Wê derewan nekin, Di devê wan de Wê zimanekî hîlekar tunebe. Wê biçêrin û razên Û wê tu kes wan netirsîne.”


Şêr di nava heywanên çolê de çi be, Şêrê ciwan ê ku gava derbasî nav keriyên pêz dibe, Xwe davêje ser, perçe dike û mecala rizgariyê nade çi be, Wê saxmayiyên ziriyeta Aqûb Ku di nava pir gelan de dimînin, Di nav miletan de wisa bin.


Wê gavê bavêjin ser cihê ku Dawid xwe lê veşartiye. Wekî xunava li ser rûyê erdê, emê bi ser wî de herin. Em nahêlin ew jî û yên li ba wî jî sax bimînin.


Ev wek xunava Çiyayê Hermonê ye, Ku li Çiyayê Sîyonê diherikîne. Çimkî Xudan li wê derê, Bereket û jiyana herheyî difermîne.


Hêrsa padîşah wekî himîna şêrê ciwan e, Lê razîbûna wî wekî xunava ser giyê ye.


Wê Padîşahê Bakur, kesên ku peyman xera kirine bi şelafî û hîlekarî bikişîne aliyê xwe, lê gelê ku Xwedayê xwe nas dike wê bi mêrxasî li dijî wî derkeve.


Ezê kesên ketî bidim jiyandin Û kesên sirgûnbûyî bikim miletekî hêzdar. Ezê li Çiyayê Siyonê, Ji niha û heta hetayê bibim Padîşahê wan.”


Ma îlahekî wekî te heye ku sûcan dibexişîne Û serhildanên saxmayiyên gelê xwe efû dike?! Ji ber ku tu bi dilovaniyê şa dibî, Tu heta hetayê bi hêrs namînî.


Xwedê dibêje: “Ya Siyona keç! Rabe gêre bike! Çimkî ezê qiloçên te bikim hesin Û simên te bikim tûnc. Tê pir miletan hûr hûr bikî. Û tevahiya qezenca zordariyê bidî Xudan. Tê dewlemendiya wan bidî Rebê tevahiya dinyayê.


Ezê wekî kevanê xwe Cihûdayê bitikînim Û wekî tîrên xwe Efrayîmê di nav de deynim. Ya Siyon, ezê kurên te hişyar bikim! Ya Yewnanistan, ezê wan li dijî kurên te derxim. Ya Siyon ezê te wekî şûrê mêrxasekî bi kar bînim!


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite