8 Mirovê welatê xwe hiştî, Wekî çivîka ji hêlîna xwe averê bûye.
8 Mirovê ko ji bajarê xwe dûr ketiye; mîna çûkeke ko ji hêlîna xwe dûr firiyaye.
Çawa çivîk baskên xwe dihejînin, Çawa ji hêlîna xwe têne belavkirin, Keçên Moavê jî wê di bihorên Arnonê de wisa bin.
Mirovê ji riya aqilmendiyê averê dibe, Di nav koma miriyan de bêhna xwe vedide.
Bila her kes di rewşa ku tê de hatiye gazîkirin de bimîne.
Lê belê Ûnis ji ber Xudan reviya ku here Tarşîşê. Ew daket Yafayê û gemiyeke ku diçe Tarşîşê dît. Wî heqê riya xwe da û ket gemiyê ku bi wan re here Tarşîşê û ji Xudan dûr bikeve.
Li wir ket şikeftekê û şeva xwe li wir borand. Li wê derê gotina Xudan jê re hat û got: “Êlyas tu li vir çi dikî?”
Lê Gadê Pêxember ji Dawid re got: “Di sitargehê de nemîne, here welatê Cihûda!” Li ser vê yekê Dawid ji wir rabû û çû Daristana Heretê.
Çawa ku çivîk divirvire û hechecik difire, Wisa jî nifira neheq pêk nayê.
Qayîn ji hizûra Xudan derket û çû li rojhilatê Bexçeyê Êdenê, li herêma Nodê bi cih bû.
Ew wek şeqilên deryayê yên hêç ên ku kef didin, şerma xwe direşînin. Ew wek stêrên serserî ne ku ji bo wan tariya reş her û her hatiye hilanîn.
Îbrahîm serê sibê zû rabû, hinek nan û meşkek av hilda, danî ser milê Hacerê û kurik pê re, ew şand. Hacer çû û demekê li Deşta Beêr-Şevayê geriya.
Kesê têr hingivê jî naxwaze, Lê ji kesê birçî re xwarina tehl şîrîn e.
Firewn jê re got: “Li ba min çi kêmahiya te heye ku tu dixwazî herî welatê xwe?” Wî got: “Tuneye, lê bihêle ez herim.”