1 Hesûdiya mirovên xerab neke, Nexwaze ku tu bi wan re bî.
1 Me de pey mirovên xirab û me be minêkarî hevaltiya wan;
Li pêş Xudan bêdeng be, bi aramî raweste; Hêrs nebe li wan ku di riya xwe de bikêr in, Ber yê hîlekar nekeve.
Hesûdiya mirovê zordar neke, Tu riyên wî hilnebijêre.
Bila dilê te hesûdiya gunehkaran neke, Lê herdem bi tirsa Xudan bijî.
Kesê bi şehrezayan re digere şehreza dibe, Lê hevalê bêaqilan xisarê dibîne.
Çimkî min, gava firehiya xeraban dît, Ez ji qûreyan hesidîm.
Ber wan nekeve, yên ku dikin xerabî, Ne jî biheside, yên ku dikin fesadî!
Ji ber xeraban, xeman nexwe, Hesûdiya mirovên xerab neke.
Tu nestîne canê min bi gunehkaran, Û jiyana min bi xwînxwaran.
Xwezî bi wî mirovê ku bi şîreta xeraban rêve naçe, Bi pey gunehkaran nakeve, Li komela tinazkaran rûnanê.
Nede ser riya sûcdaran, Di rêçika xeraban de nemeşe.
Xwe jê dûr bixe, ji riya wî derbas nebe, Jê bizivire û derbas be.