7 Devê kesê bêaqil wî helak dike, Lêvên wî ji canê wî re dafik e.
7 Devê dînokekî xesaran digihîne wî û lêvên di wî bixwe, kemînekê datîne pêşiya di wî.
Kesê devê xwe digire, canê xwe diparêze, Lê kesê devê xwe nagire, helak dibe.
Xerab bi neheqiya lêvên xwe dikevin dafikê, Lê rast ji tengasiyê rizgar dibin.
Şehreza zanînê didin hev, Lê devê ehmeq helakbûnê nêzîk dike.
Bila serê yên ku dor li min pêça ne, Xerabiya ku ji devê wan dertê binixême.
Wê zimanê wan, wan bibe xerabûnê, Yên ku wan bibînin, wê serê xwe bi wan bihejînin.
Tu bi gotinên lêvên xwe ketî dafikê, Tu bi peyvên devê xwe hatî girtin.
Kesê dilşehreza emran qebûl dike, Lê ehmeqê zimandirêj xera dibe.
Gava Yîftah ew dît, kincên xwe çirandin. Wî got: “Hey wax, keça min! Te pişta min şikand! Te ez xistim tengasiyê! Çimkî min devê xwe vekir û ji Xudan re sond xwar. Ez jê venagerim.”
Gotinên fitnekaran wekî pariyê şîrîn e, Heta dil û hinavan diçe.
Wê xerab bikeve dafika neheqiyên xwe Û bi benên gunehên xwe ve bê girêdan.
Devê ehmeqan şiva li ser piştê ye. Lê lêvên şehrezayan wan diparêzin.
Serwextî ji bo xweyê xwe kaniya jiyanê ye, Lê ehmeqî terbiyeya ehmeqan e.