2 Xudan ji mirovê qenc razî ye, Lê ew mirovê hîlekar sûcdar dike.
2 Mirovê qenc digehe qenciya Xwedê; lê mirovê xerab bi destê xwe mala xwe xira dike
Çimkî kesê min dibîne, jiyanê dibîne Û Xudan jê razî dibe.
Çimkî ew zilamekî qenc bû, bi Ruhê Pîroz û baweriyê tije bû. Bi vî awayî elaleteke mezin beşdarî Xudan bû.
Xwezî bi wî ku destfireh e û deyn dide, Ew karên xwe bi dadperwerî dike!
Kêm caran yek ji bo mirovekî rast dimire. Ji bo mirovekî qenc belkî yek mirinê bide ber çavê xwe,
Loma wê fêkiyê riya xwe bixwin, Bi fêlbaziya xwe têr û tije bin.
Ne hêza kesî li ser girtina bayê heye, Ne jî li ser roja mirinê. Di şerî de çûna malê tuneye. Heta xerabî jî nikare xerabkaran rizgar bike.
Dilê fikrên xerab derdixin, Lingên ji bo neheqiyê dilezînîn,
Milet ketin çala ku kolan, Lingên wan ket tora ku veşartin.
Avşalom jê re wiha digot: “Tiştê ku tu dibêjî baş û heq e, lê belê bi navê padîşah kesekî ku li te guhdarî bike tuneye.”
Wî çaxî tê li ber çavê Xwedê û mirovan, Navdar û keremdar bî.
Kesê ji terbiyeyê hez dike, ji zanînê hez dike, Lê kesê ji erzşikandinê nefret dike, sexik e.
Ma kesên xerabiyê saz dikin riya xwe şaş nakin? Lê ji kesên qenciyê saz dikin re dilsozî û dilovanî heye.
Kesê hêrsok ehmeqiyê dike Û hîlekar tê nefretkirin.