Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Melaxî 3:16 - Kurmanji Încîl

16 Li ser vê yekê kesên ji Xudan ditirsiyan bi hev re axivîn. Xudan bihîst û guhdarî kir. Ji bo kesên ji Xudan ditirsin û qedrê navê wî digirin, li ber wî nivîseke bîranînê hate nivîsandin.

Gade chapit la Kopi




Melaxî 3:16
64 Referans Kwoze  

Û min yên mirî, yên biçûk û mezin, li ber text sekinî dîtin. Kitêb vebûn û kitêbeke din a ku Kitêba Jiyanê ye vebû. Mirî, li gor kirinên xwe yên ku di kitêban de nivîsî bûn, hatin dîwankirin.


Te êş û jana min hesiband, Hêstirên çavên min di meşka xwe de civand! Ma te ew di kitêba xwe de nenivîsand?


Hûn kesên ku ji navê min ditirsin! Wê tava rastiyê li ser we derkeve ku bi tîrêjên xwe şifayê tîne. Çawa ku golikê ji axurê dipengizin, hûnê rabin herin.


Ya Xudan, kî natirse Û rûmetê nade navê te? Çimkî bi tenê tu pîroz î, Hemû milet wê bên Û li ber te herin ser çokan, Çimkî karên te yên dadperwer eşkere bûn.»


Û em hay ji hev hebin, ku em hevdû ji bo hezkirin û kirinên qenc bişidînin.


Ji bo vê yekê, wek ku hûn niha dikin, di ber dilê hev de werin û hevdû ava bikin.


“Ji bo dîwanê ezê nêzîkî we bibim. Ezê li dijî sêrbazan, zinakaran, sondxwarên derewîn, li dijî kesên ku zordariyê li karker, jinebî û sêwiyan dikin, kesên neheqiyê li dijî xerîban dikin û li dijî kesên ji min natirsin, yekser bibim şahid” Xudanê Karîndar dibêje.


Hingê civînên bawermendan li tevahiya Cihûstanê, Celîlê û Sameryayê di aştiyê de bûn; ava dibûn, bi tirsa Xudan pêşve diçûn û bi handana Ruhê Pîroz zêde dibûn.


Tu kesê niyeta wan naleqe Di nav aştiyê de diparêzî. Ji bo ew bi te ewle ne, Ew di nav aştiyê de ne.


Ew bi hemû maliyên xwe ve dîndar û xwedêtirs bû, wî gelek xêr bi gelê Cihû dikirin û herdem li ber Xwedê dua dikir.


Çavê Xudan li ser rastan e, Gohên wî vekirî li hawara wan e.


Ji hev re Zebûr, lavije û stranên ruhanî bêjin, di dilê xwe de ji Xudan re stran û lavijeyan bistrînin.


Gava ku ew ketin bajêr, çûn oda jorîn a ku lê rûdiniştin. Petrûs, Yûhenna, Aqûb, Endrawis, Filîpos, Tûma, Bertolomeyos, Metta, Aqûbê kurê Halfayos, Şimûnê Welatparêz û Cihûdayê kurê Aqûb li wir bûn.


Li pêş wî çemekî ji êgir diherikî. Bi hezaran hezar, Jê re xizmet dikirin. Bi deh hezaran deh hezar, Li pêş wî disekinîn. Dadgeh danîn, Kitêb vebûn.


Ew jî di wê kêlîkê de hat, pesnê Xwedê da û wê li ser wî ji yên ku li hêviya xilasiya Orşelîmê bûn re got.


Wê şevê xewa padîşah nehat û wî xwest ku nivîsên dîrokê jê re bînin. Anîn û li ber wî xwendin.


Gava ku Roja Pentîkostê hat, ew hemû bi hev re li derekê civiyabûn.


“Va ye, li pêş min nivîsandî ye, Ezê bêdeng nebim, lê ezê cezayê wan bidim, Ezê bergîdana wan bînim serê wan!”


Kî di nav we de ji Xudan ditirse Û guhdariya dengê xulamê wî dike? Kesê ku di tariyê de diçe û ronahiya wî tuneye, Bila bi navê Xudan ewle be û xwe bispêre Xudan.


Belê ya Xudan, em di rê û rêbazên te de Li benda te man. Daxwaza dilê me Navê te û salixdana te ye.


Kesê bi şehrezayan re digere şehreza dibe, Lê hevalê bêaqilan xisarê dibîne.


Xudan, ji yên ku ji wî ditirsin, Ji yên ku hêviya xwe bi kerema wî ve girê didin, razî ye.


Hê ku peyv nehatiye ser zarê min, Tu wê bi tevahî dizanî, ya Xudan.


Ez ji hemû yên ku ji te ditirsin re heval im, Ji hemû yên ku şertên te digirin.


Destpêka şehrezayiyê tirsa Xudan e, Herkesê ku emrên wî tîne cih, Fêmdariyek wî ya qenc heye. Pezindan her û her ji bo wî ye!


Gava ku tengahî dadigirin hundirê min, Xemrevandina te rihet dike canê min.


Werin gohdar bin, ey hûn hemû yên ku ji Xwedê ditirsin, Ez ji we re bêjim, ka ji bo canê min çi kir.


Belê çavê Xudan li ser wan e ku ji wî ditirsin, Li ser wan e ku hêviya xwe bi kerema wî ve girê didin;


Hin bi erebên xwe yên şer, Hin bi hespên xwe pesnê xwe didin. Belê em navê Xudan Xwedayê xwe hildidin.


Heçî pîroz û esilzadeyên dinê ne, Hemû şahiya min bi wan e.


Bi pozbilindiya xwe, yê xerab nagere li Xudan, Hergav dibê «Xwedê tune» ev e ya wî, hemû raman.


Wî ji mirov re got: “Va ye, tirsa Reb! Ev e şehrezayî! Fêmdarî jî, xwedûrxistina ji xerabiyê ye.”


Gava dîtin mesele rast e, herdu jî hatin daleqandin. Ev yek li ber padîşah di qeydên dîrokê de hat nivîsandin.


Gava ez ji ba te herim, wê Ruhê Xudan te bibe cihekî ku ez pê nizanim. Gava ez bêm ji Ahav re bêjim û ew te nebîne, wê min bikuje. Lê ev xulamê te ji zarokatiya xwe ve ji Xudan ditirse.


Padîşah li qesra xwe rûnişt. Xudan jî ew ji ber hemû dijminên derdora wî aramî da wî.


Hay ji xwe hebin, bila tu kes ji kerema Xwedê nemîne. Bila di nav we de tu rayê tehl ê ku we aciz bike û gelek pê murdar bibin, dernekeve.


Lê belê heta roja ku jê re dibêjin «îro» heye, her roj hevdû bişidînin, da ku dilê tu kesî ji we bi xapandina guneh hişk nebe.


Birano, ji bo vê yekê em ji we hêvî dikin: Şîretan li yên ku jiyana wan bêserûber e bikin, hanê bidin bêziravan, ji yên lewaz re bibin piştevan, li hember hemû mirovan bîhnfireh bin.


Heta ez bijîm, ezê ji Xudan re lavijan bêjim, Heta ez hebim, ezê bi lavijan pesnê Xwedayê xwe bidim.


Ahav gazî Ovadya kir ku berpirsê qesrê bû. Ovadya ji Xudan gelekî ditirsiya.


Milyaket got: “Dest nede kurik! Tiştekî pê neke. Niha ez dizanim tu ji Xwedê ditirsî. Te kurê xwe yê yekta jî, ji min texsîr nekir.”


Lava dikim gunehê wan bibexişîne yan na navê min ji wê nivîsa ku te nivîsiye, derxe.”


Wê ji bermayiyên li Siyonê re, ji hemû kesên wekî “Li Orşelîmê sax mane” hatine nivîsandin re, pîroz bê gotin.


Min guhdarî kir û bihîst, lê ew rast nabêjin. Tu kes ji xerabiya xwe poşman nabe, Tu kes nabêje: Wey min çi kir?! Herkes wekî hespê ku di şer de dide cirîdan, Vedigere ser riya xwe.


“Bêguman min nalîna Efrayîm bihîst. Got: ‘Te ez terbiye kirim Û wekî golikekî hînî nîr nebûye, ez terbiye bûm. Min bizivirîne ku vegerim, Çimkî Xwedayê min Xudan tu yî.


“Di vê navberê de serekê mezin, Mîxayîlê ku gelê te diparêze rabe. Wê tengasiyeke ji roja ku hûn bûne milet heta îro nehatiye dîtin çêbibe. Wê gavê wê gelê te, hemû kesên ku di nivîsê de hatine nivîsandin rizgar bibe.


Ya Reb! Guhdariya duaya xulamê xwe û duaya xulamên xwe yên ku ji tirsa navê te dilşa dibin, bike. Îro karê xulamê xwe bi ser bixe û bike ku padîşah pêşniyara min qebûl bike.” Wê çaxî ez meygerê padîşah bûm.


Roja ez bang bikim, Dijminên min, wê bi şûn ve vekişin. Ez dizanim, Xwedê ji alî min e.


Biçûk û mezin, Wê pîroz ke, yên ku ji Xudan ditirsin.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite