Min ji wî re got: «Ezbenî, tu dizanî.» Hingê wî ji min re got: «Evên ha ew in ku ji wê tengahiya mezin hatine, xiftanên xwe şuştine û bi xwîna Berx spî kirine.
Em bi dilê ku bi xwînreşandinê ji wijdana xerab paqij bûyî û bi bedena ku bi ava paqij hatî şuştin, bi piştrastiya temam a baweriyê, bi dilekî rastîn nêzîkî Xwedê bibin.
Çaxê ew ketin Konê Hevdîtinê yan jî gava pêşkêşiya şewitandinê pêşkêşî Xudan dikin û ji bo perizînê nêzîkî gorîgehê dibin, ji bo ku nemirin divê xwe bi avê bişon.
Wê mîntanê kitan û derpiyên kitan li xwe bike, şûtikê kitan li nava xwe girê bide û şaşika kitan li serê xwe bipêçe. Ev kincên pîroz in. Wê bedena xwe bi avê bişo û wan li xwe bike.