Tê wan ji kulmên wan bistînî û li ser gorîgehê, ser qurbana şewitandina bêhna xweşa ku ya li hizûra Xudan e, bişewitînî. Ev pêşkêşiya şewitandinê ya ji bo Xudan e.
Kesê ku destê xwe bi tiştekî qirêj bike –bi qirêjiya ku ji mirov tê, bi heywanekî qirêj an bi hemû tiştekî kirêt– û ji goştê qurbana aştiyê ya ji bo Xudan bixwe, wê ji nav gelê xwe bê avêtin.’”