Binêrin eynî vê xemgînbûna li gor Xwedê bi we re çi sergiranî, çi daxwaza li we neyê girtin, çi hêrs, çi hişyarbûn, çi bêrîkirin, çi xîret û çi cezakirina neheqiyê pêk anî. Di vê yekê de we bi her awayî pakbûniya xwe nîşan da.
Heke kesek di dawa xwe de goştê hatiye pîrozkirin hilde û ew daw li nan û xwarin, şerab û rûnê zeytê yan jî li xwarineke din bikeve, ew xwarin jî pîroz dibin an na?’” Kahinan got: “Nabin!”
Her tiştê ku bi termê van bikeve, wê qirêj bibe –hemû taximên darîn, kinc, çerm û çûx, her tiştê ku kar pê tê kirin– wê wan bixin nav avê û wê heta êvarê qirêj bimîne. Piştre wê paqij bibe.
Wê her zilamê ziriyeta Harûn jê bixwe. Ev di nav nifşên we de, wê ji pêşkêşiyên şewitandinê bibe para wan a herheyî. Her kesê li pêşkêşiyan bikeve, divê pîroz bibe.’”