41 û ji ber vê yekê min dijminatî kir û ew birin welatê dijminên wan, heke wê demê dilên xwe yên bêsinet nizim bikin û bi cezayê gunehê ku kirine qebûl bikin,
Ya gelê Cihûda û şêniyên Orşelîmê! Xwe ji Xudan re pak bikin, Dilê xwe sinet bikin! Yan na, ji ber kirinên we yên xerab, Wê xezeba min wekî êgir rabe û bişewite Û kesê bitefîne tunebe.
“Ahav çawa li ber min nizim bû te dît? Madem li ber min nizim bû, ezê di rojên wî de xerabiyê neşînim. Lê ezê di rojên kurê wî de xerabiyê bişînim ser mala wî.”
Ez bi kê re bipeyivim? Ez kê hişyar bikim ku guhdarî bike? Va ye, guhê wan giran in, ew baş nabihîzin. Gotina Xudan li gorî wan riswabûnek e, Dilê wan pê şa nabe.
Ji bo ku hûn bi hemû dilê xwe û bi hemû canê xwe ji Xwedayê xwe Xudan hez bikin, wê Xwedayê we Xudan dilê we û dilê ziriyeta we sinet bike ku hûn bijîn.
Ez ji we re dibêjim: Ne yê Fêrisî, lê yê bacgir rastdar çû mala xwe. Çimkî her kesê ku xwe bilind bike, wê bê nizimkirin; lê yê ku xwe nizim bike, wê bê bilindkirin.»
Ya Xwedayê Îsraêl Xudan! Tu adil î. Îro, hinek ji me ji sirgûnê filitîne û sax mane. Tevî ku heqê kesî tuneye li ber te bisekine, va ye em bi sûcên xwe li ber te disekinin.”
“Hemû tiştên hatî serê me, ji ber karên me yên xerab û sûcên me yên mezin bûn. Ya Xwedayê me! Li gorî neheqiyên me, te em kêmtir ceza kirin û kesên saxmayî hişt û dan me.
Piştî Mûsa û Harûn çûn ba Firewn, wan jê re got: “Xwedayê Îbraniyan Xudan wiha dibêje: ‘Heta kengê tê xwe li ber min nizim nekî? Gelê min berde ku xulamiya min bike.
Wî çaxî wê li xwe mikur were ku guneh kiriye. Wê bergîdana tevahiya gunehê xwe bide, ji pêncan yekê jî deyne ser û bide wî kesê ku li dijî wî sûc kiriye.
Îcar gava gelek xerabî û tengasî hatin serê wan, wê ev stran li ba wan şahidiyê bike. Çimkî wê ji devên ziriyeta wan neyê jibîrkirin. Hê beriya ku ez wan bînim vî welatê ku min ji wan re sond xwaribû, min dizanibû çi pîlan dikin.”