Ji wan re qîriyan û gotin: “Qirêjno vekişin! Vekişin, vekişin! Xwe bi tiştekî nekin!” Gava reviyan û bi serserîtî geriyan, Di nav miletan de dihat gotin: “Bila êdî li vir nemînin.”
“Miletno, guh bidin gotina Xudan! Bi keviyên dûr ên deryayan bidin bihîstin û bêjin: ‘Yê ku gelê Îsraêl belav kiriye wê bide hev, Wekî şivên, wê keriyê xwe biparêze.’
“Heke li dijî te guneh bikin –çimkî mirov tuneye ku guneh nake– tu li dijî wan hêrs bibî, wan bidî destê dijmin û kesên wan sirgûn dikin, çi nêzîk çi dûr, sirgûnê welatên dijmin bikin,
Ji min re got: “Rewşa kesên li vê herêmê ku ji sirgûnê sax mane, pir xerab e û di nava riswatiyê de ne. Sûrên Orşelîmê hatine hilweşandin û dergehên wê jî hatine şewitandin.”
Haman ji Ahaşwêroşê Padîşah re wiha got: “Li hemû herêmên padîşahiya te de miletek heye ku di nav gelên din de belav bûye û ji wan cuda ye. Qanûnên wan, ji qanûnên hemû gelên din cudatir in û ew guh nadin qanûnên padîşah jî. Nabe ku padîşah wan di vê rewşê de bihêle.
Şêr ji hewinga xwe derket, Xerabkar ku miletan helak dike da rê. Ew ji cihê xwe derket Ku welatê te wêran bike. Wê bajarên te xera bibin, Wê tu kes lê nemîne.
Wê hemû kesên ku ji vî miletê xerab sax mane, li hemû derên ku min ew ajotin, wê di saxiya xwe de, xweziya xwe bi mirinê bînin.’” Ev e gotina Xudanê Karîndar.
Ew bajarê ku bi mirovan tije bû, Çawa bi tena serê xwe rûdine! Di nav miletan de mezin bû, Niha wekî jinebiyekê ye! Di nav herêman de şahbanûyek bû, Niha di bin suxrevaniyê de ye.
Çimkî heke ji ber helakê birevin û xilas jî bibin, Wê Misir wan bide hev, Wê Memfîs wan binax bike. Tiştên wan ên zîv ên binirx, Wê bibin ên giyayê gezgezkê, Wê di konên wan de dirî şîn bibin.