16 ezê we wiha ceza bikim: Ezê sawê bînim ser we. Ezê ta û werema ku ronahiya çavan ditefîne û canê we dixwe bînim ser we. Hûnê tovên xwe beredayî biçînin, çimkî wê dijminên we berê wan bixwin.
Ezê ji gorîgeha xwe tevahiya ziriyeta te tune bikim, bi tenê ezê kesekî biparêzim. Çavên wî ji giriyanê wê kor bibin, wê dilê wî bişewite. Lê kesên ji nifşê wî ne, wê hemû bi şûran bên kuştin.
Wê zad û nanê te daqurtîne, Keç û kurên te daqurtîne, Pez û dewarên te daqurtîne Û mêw û darhejîrên te daqurtîne. Wê bajarên te yên bisûr ên ku tu pê ewle yî, Bi şûr biperçiqîne.”
Heta ew te helak bike, wê berê heywanên te û berê axa te bixwe. Heta ew te tune bike, wê dexil, şeraba nû û zeyt, karik û golikên heywanên te, karik û berxikên pezê te nehêle.
Wê Xudan tevahiya gelên li dijî Orşelîmê şer dikin, bi vê belayê ceza bike: Gava li ser piyên xwe disekinin wê goştê wan bihele, çavên wan birize û zimanê wan di devê wan de bihele.
We gelek tov reşand, lê we kêm da hev. Xwarina we heye, lê têrxwarina we tuneye! Hûn dinoşin, lê nacoşin. Hûn li xwe dikin, lê germ nabin. Hûn heqdestê xwe distînin, lê dixin kîsikê qul.”
Çimkî Xudan wiha dibêje: ‘Va ye ezê te ji bo te û ji bo hemû dostên te bikim saw. Tê bi çavên serê xwe bibînî ku hemû hevalên te bi şûrê dijmin dikevin. Ezê tevahiya Cihûdayê bidim destê Padîşahê Babîlê. Wê wan sirgûnî Babîlê bike û bide ber şûran.
Wê hejmara jinebiyên wan ji sêlaka deryayê bêtir be. Ezê nava rojê bi ser dayika xortan de xerabkaran bişînim Û jinişkave saw û tengasiyê bînim ser wan.
Yan hûnê di nav êsîran de çok bidin, Yan jî hûnê di bin kuştiyan de bimînin. Lê dîsa jî wê hêrsa Xudan danekeve, Wê destê wî li dijî wan dirêjkirî bimîne.
Paşê milyaketê Xudan hat. Ew li bajarê Ofrayê, li bin darberûya Yoaşê Aviyezerî rûdinişt. Gîdyonê kurê Yoaş di mehsera tirî de genim dikuta ku ji Mîdyaniyan veşêre.
Mûsa got: “Heke hûn bi baldarî guhê xwe bidin dengê Xwedayê xwe Xudan û ya ku li ber çavê wî rast e bikin, guh bidin emrên wî û miqateyê hemû qanûnên wî bin, ezê wan nexweşiyên ku min dane Misriyan, yekê jî nedim we. Çimkî yê ku şifayê dide we ez im, ez Xudan im.”
“Heke li welêt xela rabe, weba çêbe, kifik an jî germeba, kulî yan maşot hebe, dijmin bajarên li welêt dorpêç bike, kîjan bela, kîjan nexweşî dibe bila bibe
Xudan bi destê xwe yê rastê Û bi zendê xwe yê hêzdar sond xwar: “Ezê dexlê te, ji bo ku bibe xwarin êdî nedim dijminên te, Wê xerîb şeraba te ya nû êdî venexwin Ku te di ber de ked daye.
Gotina Xudan ev e: “Ezê çar cure bela bînim serê wan; ji bo kuştinê şûr, ji bo kişkişandinê se, ji bo xwarin û xerakirinê teyrên ezmanan û heywanên çolê.
Loma ji ber ku hûn belengazan di bin lingan de diperçiqînin Û bi zorê genim ji wan distînin, Hûnê li xaniyên ku we ji kevirên necirandî ava kirin, rûnenin Û şeraba rezên xweşik ên ku we danîne venexwin.