27 “Roja dehê meha heftan jî roja kefaretê ye. Hûnê civîneke pîroz çêkin û hûnê dev ji nefsa xwe berdin. Hûnê pêşkêşiya şewitandinê pêşkêşî Xudan bikin.
Wê Harûn salê carekê paqijî û kefareta qiloçên gorîgehê bike. Wê Harûn û ziriyeta wî, di nav nifşên we de salê carekê, bi xwîna pêşkêşiya paqijiyê ku hatiye pêşkêşkirin, gorîgehê paqij bikin. Ev ji Xudan re bi zêdebarî pîroz e.”
Wê li dereke pîroz bedena xwe bi avê bişo û kincên xwe li xwe bike. Piştre wê derkeve, qurbanên şewitandinê yên ku ji bo wî û ji bo gel pêşkêş bike û ji bo xwe û gel kefaretê bide.
“Piştre wê ji bo gel nêriyê pêşkêşiya paqijiyê serjê bike, xwîna wî bibe pişt perdeyê û çawa ku bi xwîna conegê kir, wê xwîna nêrî jî bi ser derxûn ve û bi pêşiya derxûn ve bireşîne.
“Ezê ruhê kerem û lavakirinê birijînim ser Mala Dawid û şêniyên Orşelîmê ku li min, li yê ku wan qul kirine binêrin. Wê mîna kesekî ku şîna kurê xwe yê tenê dike, şînê bikin. Wekî kesê ku ji bo kurê xwe yê pêşî êşê dikişîne, wê êşê bikişînin.
Ma rojiya ku min hilbijart ev bû? Ma roja ku mirov canê xwe nizim dike, wiha dibe? Ma divê mirov wekî zilê, serê xwe bitewîne Û li ser çûx û xweliyê rûne? Ma ji vê re hûn dibêjin rojî Û roja ku Xudan razî dibe?
Li wir, li kêleka Coya Ahawayê, rojî îlan kir ku em xwe li ber Xwedayê xwe dev ji nefsa xwe berdin û jê bixwazin ku ew ji bo xwe, zarokên xwe û tevahiya mal û milkê xwe riyekê ji me re veke.
Bi vî awayî wê di ber qirêjiyên gelê Îsraêl de, di ber guneh û neheqiyên wan de, ji bo Cihê Herî Pîroz kefaretê bide. Wê ji bo Konê Hevdîtinê vê bike, çimkî di nava qirêjiyên mirovan de dimîne.