“Ji gelê Îsraêl re bêje: ‘Kesekî ji gelê Îsraêl an ji xerîbên di nav we de dimînin ku zarokekî xwe pêşkêşî Molekê îlah bike, wê esse bê kuştin. Wê gelê welêt wî bide ber keviran.
Gelo wê Xudan bi hezaran beran An hezar çemên bi zeytê diherikin kêfxweş bibe? Ma ez ji bo gunehê xwe kurê xwe yê pêşî, Ji bo sûcê canê xwe, berê bedena xwe bidimê?
Heke hûn ji Xudan bitirsin, jê re xulamiyê bikin, guh bidin dengê wî, li dijî emrê wî dernekevin. Hem hûn, hem jî padîşahê ku bibe serwerê we, wê li pey Xwedayê xwe Xudan here. Evê ji bo we baş be.
Divê her kesê Şerîeta Xwedayê te û fermanên padîşah bêqisûr pêk neyîne, çi mirin be, çi sirgûnkirin be, çi standina mal be, çi jî girtin be, bê kirin.”
Wan li Tofeta li Geliyê Ben-Hînnomê, bilindciyên perizînê çêkirin. Wan xwest ku li wir kur û keçên xwe bikin qurban. Lê min ev yek li wan emir nekiribû. Di hişê min de jî derbas nebûbû.’”
