Wê tenê jibermayî bimînin. Çawa ku darzeytûn hatibe daweşandin, Wê li ser guliyên jorîn du sê heb bimînin, Wekî li ser çiqlên dara fêkiyê, Çar pênc lib bimînin. Ev e gotina Xwedayê Îsraêl Xudan.
Wey li min! Ez bûm wekî kesê piştî berhevkirina fêkiyên havînê Û piştî çinîn û efarekirina tirî, gûşiyek jî nabîne. Hejîrên beriya havînê neman ku dilê min diçê!
“Heke diz an talankar bi şev bihatana pêşiya te, Wê tenê bi têra xwe bibirana? Heke kesên tirî diçinin, biketana rezê te, Wê çend weşî ji te re bihiştana? Xerakirina mezin li benda te ye!
“‘Gava we berê welatê xwe hilanî, hûnê kujên zeviyên xwe bi tevahî neçinin, simbilên ku dikevin erdê nedin hev. Hûnê wan ji bo bindest û xerîban bihêlin. Xwedayê we Xudan ez im.’”
“Gava tu berê zeviyê xwe hildî, heke te li nav zevî qevdek ji bîr kiribe, ji bo standina wê venegere. Wê ji xerîb, sêwî û jinebiyan re bihêle ku Xwedayê te Xudan di her keda destê te de, te bereket bike.
Rojekê Rûta Moavî ji Naomiyê re got: “Destûr bide min ez herim zeviyê, li pey zilamekî xêrxwaz efareya simbilan bikim.” Naomî jê re got: “Here keça min.”