4 Wê mîntanê kitan û derpiyên kitan li xwe bike, şûtikê kitan li nava xwe girê bide û şaşika kitan li serê xwe bipêçe. Ev kincên pîroz in. Wê bedena xwe bi avê bişo û wan li xwe bike.
Çaxê ew ketin Konê Hevdîtinê yan jî gava pêşkêşiya şewitandinê pêşkêşî Xudan dikin û ji bo perizînê nêzîkî gorîgehê dibin, ji bo ku nemirin divê xwe bi avê bişon.
Em bi dilê ku bi xwînreşandinê ji wijdana xerab paqij bûyî û bi bedena ku bi ava paqij hatî şuştin, bi piştrastiya temam a baweriyê, bi dilekî rastîn nêzîkî Xwedê bibin.
Loma çawa ku zarok xwîn û goşt in, ew bi xwe jî wisa di eynî tiştan de bû hevpar; da ku ew wî yê ku xwediyê hêza mirinê ye, yanî Îblîs, bi mirinê betal bike
Milyaket lê vegerand û got: «Ruhê Pîroz wê bê ser te û tê bikevî bin hêza siya wî Yê Herî Berz. Ji ber vê yekê wê ji wî pîrozê ku wê ji te çêbe re Kurê Xwedê bê gotin.
Ew li hizûra wî wekî şaxekî teze, Wekî koka li axa ziwa mezin bû. Ne bedewiya wî, ne jî rewnaqiya wî hebû Ku em lê binêrin. Di dîtina wî de tiştekî dilê me herê tunebû.
Wê li dereke pîroz bedena xwe bi avê bişo û kincên xwe li xwe bike. Piştre wê derkeve, qurbanên şewitandinê yên ku ji bo wî û ji bo gel pêşkêş bike û ji bo xwe û gel kefaretê bide.