یعقوب 3:9 - Kurmanji Încîl

⁹ Bi zimên em Bav Xudan pîroz dikin û bi zimên em nifiran li wan mirovên ku di mînaka Xwedê de hatine afirandin, dikin.

Peymana Nû (Încîl)

⁹ Em bi wî şikirîyê didine Xudan û Bav, bi wî jî nifirʼa mêriv dikin, yêd ku dilqê Xwedêda hatine xuliqandinê.

Пәймана Ну (Инщил)

⁹ Әм бь ԝи шькьрийе дьдьнә Хӧдан у Бав, бь ԝи жи ньфьрʼа мерьв дькьн, йед кӧ дьлԛе Хԝәдеда һатьнә хӧльԛандьне.

کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

⁹ اَم بِ وه اَزمانی حمد و ثنایا خادیه خو و بابو دِگَن و اَم هَ بِ وه اَزمانی ژی نِفِرا انسانا دِگَن گو سَر شِکله خدا هاتنَ آفِراندِن.

یعقوب 3:9 Referans Kwoze

Zebûr 10:7

Devê wî bi lanet, hîle û xedariyê tije ye, Fesadî û xerabî di bin zimanê wî de heye.

Zebûr 62:4

Tenê ew, wî ji şerefa wî xistinê dişêwirin. Ji derew zewk distînin. Bi devê xwe xêr û dûa dikin, Di dilê xwe de nalet dikin.

Zebûr 59:12

Bila ji ber gunehê devê xwe, gotinên lêvên xwe, Ji ber derew û lanet xwendina xwe, Di quretiya xwe de bifetisin.

Destpêk 9:6

“Mirovê ku xwîna mirovan birijîne, Wê bi destê mirovan xwîna wî bê rijandin. Çimkî Xwedê mirov di sûretê xwe de çêkirin.

شُله رسولا 2:26

Ji ber vê yekê dilê min geş û zimanê min gelekî şa bû. Bedena min jî wê bi hêviyê bijî.

Samûêl II, 19:21

Avîşayê kurê Serûyayê got: “Niha divê Şîmî bê kuştin, ji ber ku wî naletê li kifşkiriyê Xudan anî.”

Destpêk 5:1

Qeyda ziriyeta Adem ev e: Wê rojê gava Xwedê Adem afirand, wî kir ku ew bişibe wî.

Korîntî I, 11:7

Divê mêr serê xwe nenixême çimkî ew wêne û rûmeta Xwedê ye. Lê jin rûmeta mêr e.

Romayî 3:14

Devê wan bi nifir û tehliyê tije ye.

Metta 26:74

Hingê wî dest bi nifiran kir, sond xwar û got: «Ez wî mirovî nas nakim!» Di cih de dîk bang da.

Metta 5:44

Lê ez ji we re dibêjim, ji dijminên xwe hez bikin û ji bo yên ku tengahiyê didin we dua bikin,

Îşaya 29:13

Reb got: “Ev gel bi devê xwe nêzîkî min dibe Û bi lêvên xwe rûmetê dide min. Lê dilê wan ji min dûr e. Tirsa wan a ji min jî, Tenê emrên mirovan in Ku ji wan hîn bûne.

Waiz 7:22

Tu bi xwe jî dizanî ku te jî, Gelek caran çêrî kesên din kirine.

Zebûr 108:1

Dilê min bêleq e, ey Xwedê, Ezê bi hemû canê xwe ji te re lavij û îlahiyan bêjim!

Zebûr 71:24

Wê zimanê min jî tevahiya rojê dadperweriya te bêje, Çimkî yên ku li xesara min digeriyan, Şermî bûn û rûyê wan reş bû.

Zebûr 63:4

Heta ez hebim ezê pesnê te bidim, Bi navê te ezê destê xwe bilind bikim.

Zebûr 57:8

Hişyar be ey canê min, hişyar be, Hişyar be ey ribab, ey çeng, Ezê, seherê hişyar kim!

Zebûr 51:14

Tu min xelas bike ji xwînrêtinê, Ey Xwedayê min, Xwedayê rizgarkirinê, Bila zimanê min, bi lavijan pesnê xelaskirina te bide.

Zebûr 35:28

Wê zimanê min edaleta te bêje, Tevahiya rojê pesnê te bide.

Zebûr 34:1

Ezê hergav, şikir bikim ji bo Xudan, Pesnê wî ji devê xwe dernexim tu caran.

Zebûr 30:12

Da ku, dilê min bi îlahiyan pesnê te bide, nesekine! Ya Xudan Xwedayê min, ezê her û her ji te re bibim spasdar.

Zebûr 16:9

Ji ber vê hundirê min bi kêf, dilê min şa ye, Bedena min di ewlehiyê de ye.

Dîrok I, 29:20

Paşê Dawid ji tevahiya civatê re got: “Pesnê Xwedayê xwe Xudan bidin!” Bi vî awayî tevahiya civatê, pesnê Xwedayê bavkalên xwe Xudan da. Serê xwe tewandin û li ber Xudan û padîşah deverû çûn erdê.

Dîrok I, 29:10

Dawid li ber çavê tevahiya civakê pesindariya Xudan kir. Dawid got: “Tu ji herheyiyê heta hetayê pîroz bî, Xwedayê bavkalê me Îsraêl Xudan!

Samûêl II, 16:5

Dema Dawidê Padîşah gihîşte Bahûrîmê, yekî bi navê Şîmiyê kurê Gêra ku ji Mala Şawûl bû hat. Wî naletê dibarand.

Dadger 9:27

Ew çûn nav rezan, tirî dan hev, guvaştin û şa bûn. Ew çûn mala îlahên xwe û piştî xwarin û vexwarinê, wan nalet li Avîmelek anî.

Efesî 1:3

Xweda û Bavê Xudanê me Îsa Mesîh pîroz be. Wî em bi saya Mesîh, bi her bereketa ruhanî ya li cihên ezmanî pîroz kirine.

Zebûr 145:21

Devê min, pesnê Xudan dide! Bila her û her hemû jiyandar, Pesnê navê wî yê pîroz bidin.

Zebûr 145:1

Ey Xwedayê min, ey padîşah, ezê te berz bikim, Ezê ji navê te re her û her spas bikim.

Petrûs I 1:3

Xwedê û Bavê Xudanê me Îsa Mesîh pîroz be. Wî li gor rehma xwe ya mezin em ji nû ve zayandin. Bi vejîna Îsa Mesîh a ji nav miriyan, wî em gihandin hêviyeke jîndar

یعقوب 1:27

Li ba Bav Xwedê, dîndariya paqij û bêleke ev e ku mirov di tengahiyên sêwî û jinebiyan de here serdana wan û xwe ji lekeyên dinyayê biparêze.

یعقوب 3:10

Ji eynî devî pîrozkirin û nifir derdikeve. Birayên min, divê ev ne weha be.