3 Çimkî destên we bi xwînê, Tiliyên we bi neheqiyê qirêj bûn. Lêvên we derew kirin, Zimanê we pistepista xerabiyê dike.
“Gava hûn destên xwe vekin, Ezê çavê xwe ji we bidim alî. Hûn çiqas jî dua bikin, Ezê guhdarî nekim. Hûn destbixwîn in.
Bi dawa xiftanê te ve jî Xwîna hejarên bêsûc heye Û te ew li ser diziya mala xwe negirtin. Lê tevî ku te ev hemû tişt kirine jî,
“Min beredayî li kurên we xist, Wan terbiye qebûl nekir. Çawa ku şêr helak dike, Şûrê we pêxemberên we kuştin.
Ma bajarê dilsoziyê çawa bû fahîşe! Ew bajarê ku bi edaletê tije bû. Berê rastî lê dima, Niha kujer!
Li welêt dilsozê Xwedê tuneye, kesê dilrast nema. Her kes ji bo xwînrijandinê kemînê datîne, Bira li pêş birayê xwe dafik datîne.
Dewlemendên we zordar in, Şêniyên we derewan dikin. Di devên wan de zimanê xapînok heye.
Wey li wan! Çimkî ew ji min dûr ketin. Hilweşandin ji wan re! Çimkî wan bêbextî li min kir. Ez dixwazim wan rizgar bikim, Lê wan derew li min kir.
Nalet, derew, mêrkujî, dizî û zina her derî dagirtiye. Zordariyê dikin û xwîna hev dirijînin.
Lê hûn bi gotinên derewîn ên bêfeyde ewle dibin.
Ew hînkirin ji wan ên ku wijdana wan bi durûtiya derewkaran hatiye daxdan, derdikeve.
«Min guneh kir. Ez bûm sedemê xwîna bêsûc.» Wan lê vegerand û gotin: «Me çi ji vê ye? Tu bifikire.»
“Padîşah bi xerabiyên xwe, Serekan bi derewên xwe dilşa dikin.
“Lê çav û dilê te tenê li ser qezenca neheq e. Tu li pey rijandina xwîna bêsûcan, Neheqî û zordestiyê dikevî.”
Orşelîm terpilî bû, Cihûda ketibû. Çimkî gotin û kirina wan li dijî Xudan e, Li dijî hizûra rûmeta wî serhildêr in.
Min got: “Wey li min! Ez helak bûm. Çimkî ez zilamekî lêvqirêj im û di nav miletekî lêvqirêj de rûdinim. Lê çavê min Padîşah, Xudanê Karîndar dît.”
Serî yê rîspî û rûmetdar e Û pêxemberê derewkar binî ye.
Ji ber ku we got: “Me bi mirinê re peyman çêkir, Me bi diyarê miriyan re li hev kir. Gava belaya mezin derbas bibe Wê negihîje me. Çimkî me derewan ji xwe re kir sitargeh, Me xwe di bin hîleyê de veşart.”
Çimkî ew miletekî serhildêr e, Zarokên derewkar in, Zarokên ku naxwazin Şerîeta Xudan bibihîzin.
Ew mirov xwelî diçêre! Dilekî xapiyayî ew ji rê derxist. Ew canê xwe rizgar nake û nabêje: “Ma tiştê di destê min ê rastê de Ne derewek e?”
Me li dijî Xudan înkar û serhildan kirin, Me dev ji riya Xwedayê xwe berda. Em gotinên zordestî û asîtiyê dikin, Em bi peyvên bi hîle avis dibin.
Çavê pozbilindiyê, zimanê derewîn, Destê xwîna bêsûc dirijîne,
Xwezî ji bo min li beriyê, Qonaxeke rêwiyan hebûya Ku min gelê xwe berda Û ez ji ba wan biçûma. Hemû zinakar û koma bêbextan in.
Loma Xudanê Karîndar wiha dibêje: “Va ye, ezê wan safî bikim û biceribînim, Çimkî ez bi gelê xwe yê delal çiyê din bikim?
Wê gavê wê li Xudan bikin hewar, Lê wê bersivê nede. Ji ber xerabiyên wan, Wê rûyê xwe ji wan veşêre.