Îşaya 47:1 - Kurmanji Încîl

¹ “Ya Babîla keça xama! Dakeve xwarê û di nav tozê de rûne! Ya keça Kildaniyan! Textê te tuneye, li erdê rûne! Çimkî wê êdî ji te re ‘Nazik û nazdar’ nebêjin.

Îşaya 47:1 Referans Kwoze

Yêremya 51:33

Çimkî Xwedayê Îsraêl Xudanê Karîndar wiha dibêje: “Bêndera dema gêreyê çawa be, Wê Babîla keç jî wisa be. Hindik ma, wê dema te ya çinînê were!”

Zebûr 137:8

Ey tu, mîrata keça Babîlê, Xwezî bi wî, Ku ewê, heyfa ya ku te bi me kir ji te hilîne!

Zekeriya 2:7

“Ya Siyona ku li Babîla delal dimîne! Bireve û rizgar bibe!”

Yêremya 50:42

Di destên wan de rim û kevan hene. Ew zalim û bêrehm in. Dengê wan wekî xuşîna deryayê ye, Ew li hespan siwar dibin. Mîna şervanên ku tevdîra şer kirine, Ew li dijî te ne, ya Babîla keç!

Yêremya 46:11

“Ya Misra keça xama! Here Gîladê, melhemê hilde. Tu dermanan beredayî bi kar tînî, Ji bo te şifa tuneye.

Îşaya 3:26

Wê dergehên bajêr bikin axîn û şînê bikin, Perîşan bimînin û li ser axê rûnin.

Yêremya 48:18

“Ya şêniyên Dîvona keç! Ji bilindbûnê dakevin, li axa ziwa rûnin! Çimkî wê xerabkarê Moavê Li dijî we jî rabe û sûrên we hilweşîne.

Îşaya 37:22

peyva ku Xudan li dijî Sanhêrîvê Padîşahê Aşûrê dibêje ev e: “‘Ya Sanhêrîv, Siyona keça xama te kêm dibîne, Henekê xwe bi te dike. Keça Orşelîmê bi tinazan Di pey te re serê xwe dihejîne.

Zebûr 18:27

Tu yî rizgarkarê nefsbiçûkan, Dadixî jêr bozbilindan.

Peyxam 18:7

Çiqas rûmet dabe xwe û kêf û şahî kiribe, Ewqas cefa û xemgîniyê bidin wê. Çimkî di dilê xwe de dibêje: ‹Ez bi şahbanûyî rûdinim, Ez ne jinebî me Û ez tu caran şînê nagirim.›

Lavijên Şînê 4:5

Mirovên xwarina zêde xweş dixwarin, Li kuçeyan wêran bûn. Kesên bi cilên binevşî mezin bûn, Lodên ziblê hembêz kirin.

Lavijên Şînê 2:21

Kal û ciwan li kuçeyan, li ser erdê vedizelin, Keç û xortên min bi şûr ketin. Te di roja hêrsa xwe de ew kuştin, Te serjê kirin û li ber wan neketî.

Lavijên Şînê 2:10

Rîspiyên Siyona keç bi bêdengî li erdê rûniştine. Wan xwelî li serê xwe kir û çûx girê da. Keçên xama yên Orşelîmê serê xwe tewand erdê.

Yêremya 13:18

Ji padîşah û ji diya padîşah re bêje: “Xwe nizim bikin û rûnin. Çimkî taca berziyê ji serê we ket.”

Îşaya 52:2

Toza li ser xwe daweşîne! Ya Orşelîma êsîr rabe! Ya Siyona keça êsîr, Werîsên stûyê xwe derxe!

Îşaya 26:5

Wî kesên li bilindahiyan rûdinin tewandin. Bajarê bilind nizim dike, Heta erdê, heta axê Ew nizim dike.

Îşaya 23:12

Wî got: “Tê êdî şa nebî, Saydaya keça xama ya zor lê hatîkirî, Rabe, derbasî Kîttîmê bibe, Lê li wir jî, ji te re rihetî tuneye.”

Zebûr 89:44

Te dawî li rewnaqiya wî anî, Textê wî li bin gohê erdê danî.

Eyûb 2:13

Heft roj û heft şevan pê re li erdê rûniştin û kesî tiştekî jê re negot. Çimkî wan didît ku êşa wî çiqas giran e.

Eyûb 2:8

Eyûb perçeyek ji dîzikê hilda ku kunêrên xwe bixurîne. Ew di nav xweliyê de rûniştibû.

Hagay 2:22

Ezê textên padîşahiyan birûxînim û hêza padîşahiyên miletên din tune bikim. Ezê erebeyên şer û siwarên wan serobino bikim. Hesp û siwarên wan jî wê bikevin. Wê tevahiya wan bi şûrê birayên wan bên kuştin.’”

Ûnis 3:6

Gava Padîşahê Nînewayê ev yek bihîst, ji ser textê xwe rabû, xiftanê xwe deranî, çûx li xwe pêça û li ser xweliyê rûnişt.

Îşaya 13:1

Peyama li ser Babîlê ya ku Îşayayê kurê Amots dît:

Yêremya 50:1

Gotina ku Xudan li dijî Babîla welatê Kildaniyan bi riya Yêremyayê Pêxember got, ev e:

Îşaya 13:13

Ezê ezmanan bihejînim, Wê dinya jî, ji cihê xwe bileqe, Di xezeba Xudanê Karîndar de, Di roja hêrsa min a dijwar de.

Îşaya 14:1

Çimkî wê Xudan li ber Aqûb bikeve. Wê cardin Îsraêl hilbijêre Û wan li ser axa wan bi cih bike. Wê xerîb bi wan re bibin yek Û bi Mala Aqûb ve bên girêdan.

Îşaya 21:1

Peyama li ser beriya keviya deryayê: Çawa bahoz radibe û di Negevê re derbas dibe, Ewê jî, ji beriyê, ji diyarê tirsdar wisa were.

Yêremya 51:1

Xudan wiha dibêje: “Va ye, ezê li dijî Babîlê û şêniyên Lêv-Qamayê, Bayekî rakim ku helak dike.

Yêremya 51:51

Em şermezar bûn, me riswatî bihîstin, Rezîlbûnê rûyê me nixamt. Çimkî xerîb ketin cihên pîroz ên Mala Xudan.