Îşaya 32:2 - Kurmanji Încîl

² Wê her yekî ji wan Wekî dereke mirov xwe ji bayê vedişêre, Wekî sitara taviyê, Wekî coyên avê yên dera ziwa, Wekî siya zinarê bilind Li dera westayiyan be.

Îşaya 32:2 Referans Kwoze

Îşaya 25:4

Çimkî tu bûyî keleha belengazan, Keleha hejarên tengasiyê dikişîne. Gava hilma zilamên zordar Wekî taviya li dîwar dixe rabû, Tu li dijî taviyê bûyî sitargeh, Li dijî germê bûyî sî.

Îşaya 44:3

“‘Çimkî ezê avê bi ser axa tîbûyî de, Rûbaran bi ser erdê ziwa ve birijînim. Ezê ruhê xwe bi ser ziriyeta te re Û bereketa xwe bi ser şaxên te re birijînim.

Îşaya 9:6

Çimkî wê zarokek ji me re çêbe, Wê kurek ji me re bê dayîn. Wê serwerî li ser milê wî be. Wê navê wî Şêwirmendê Nûwazekar, Xwedayê Karîndar, Bavê Herheyiyê, Mîrê Aştiyê be.

Zekeriya 13:7

“Ya şûr! Li dijî şivanê min, Li dijî kesê li ba min hişyar be!” Ev e gotina Xudanê Karîndar. “Li şivên bixe ku pez belav bin. Ezê destê xwe li dijî biçûkan rakim.”

Îşaya 43:20

Wê heywanên çolê, çeqel û kund Rûmetê bidin min. Çimkî ez li beriyê avê didim, Li erdê ziwa çeman didim Ku ez bi gelê xwe yê hilbijartî bidim vexwarin.

Îşaya 41:18

Ezê li ser girên rût çeman, Di nav deştan de kaniyan vekim. Ezê çolê bikim golên avê Û erdê ziwa bikim çavkaniya avê.

Îşaya 7:14

Loma wê Reb bi xwe nîşanekê bide we. Va ye, wê keç bi zaro bimîne û kurekî bîne. Wê navê wî bike Îmmanûêl.

Zebûr 143:9

Tu min ji dijminên min azad ke, ya Xudan; Ez xwe dispêrim te.

Peyxam 22:1

Hingê milyaket çemê ava jiyanê nîşanî min da. Ew wek cama zelal bû û ji textê Xwedê û Berx derdiket û di nava kolana bajêr de diherikî.

Tîmotʼêyo I 3:16

Bêguman, sira jiyana xwedayî mezin e: Ew di bedenê de xuya bû, Ji aliyê Ruh ve rast hat derxistin, Ji aliyê milyaketan ve hat dîtin, Di nav miletan de hat danbihîstin. Di dinyayê de hat bawerkirin Û bi rûmet hat hilkişandin.

Yûhenna 7:37

Di roja dawîn û herî girîng a cejnê de Îsa ji piyan rawesta û bi dengekî bilind got: «Eger yek tî be, bila bê ba min û vexwe.

Îşaya 28:17

Ezê heqiyê bikim benê pîvanê Û rastiyê bikim şaqul. Wê zîpik sitargeha derewan bimale û bibe. Wê lehî dera ku we xwe lê veşartiye dagire.”

Zebûr 63:1

Ey Xwedê, tu yî Xwedayê min, Ez li te digerim, Canê min tiyî te bûye, Li diyarekî çol, westa û bêav, Bedena min bêriya te dike.

Zebûr 32:7

Tu yî stara min, Tu min diparêzî ji tengahiyan, Bi îlahiyên rizgariyê dipêçî dora min.

Zebûr 91:1

Yê ku, li stara Yê Herî Berz rûdinê, Wê di bin siya Karîndar de aram be.

Îşaya 12:2

Xwedê esse rizgariya min e, Ezê pê ewle bim û netirsim. Çimkî Xudan hêz û lavija min e, Ew ji bo min bû rizgarî.”

Îşaya 16:3

Ew lava dikin û dibêjin: “Şîretan li me bike, Ji bo me biryarê bide. Bila wekî hênikahiya şevê, Di nava rojê de siya te li ser me be. Me qewitandiyan veşêre, Me filitiyan nede dest.

Îşaya 43:19

Va ye ez tiştekî nû dikim, Wê niha bipişkive, ma hûnê wê fêm nekin? Ezê li beriyê rê, Li erdê ziwa çeman çêkim.

Yêremya 33:14

“Gotina Xudan ev e: ‘Va ye roj tên ku ezê gotina xwe ya qenciyê bînim cih ku min ji Mala Îsraêl û Mala Cihûda re got.

Lavijên Şînê 4:20

Hilma me ya jiyanê, kifşkiriyê Xudan, Di çalên wan de hat girtin Ku me li ser wî digot: “Di nav miletan de emê di bin siya wî de bijîn.”