4 Li ba min xezeb tuneye. Heke ew devî û dirî bide min, Ezê herim û êrîşê wî bikim Û bi tevahî bişewitînim.
Lê eger ew stirî û diriyan bide, bêkêr e û nêzîkî nifirê ye, dawiya wê şewitandin e.
Wê ronahiya Îsraêl bibe agir Û Pîrozê wê bibe pêt. Wê devî û diriyên Aşûrê Di rojekê de bişewitîne, Bixwe û biqedîne.
Melhêba wî di destê wî de ye. Ewê bêndera xwe qenc paqij bike, genimê xwe di embarê de bicivîne, lê ewê kayê bi agirê ku venamire bişewitîne.»
Te, hemû xezeba xwe da alî, Dev ji kela hêrsa xwe berda.
Kesên xerab jî, Wekî stiriyên ku bi destan nayên girtin, Wê bi tevahî bên avêtin.
Xudanê ku bi vî awayî kir, dizane ku çawa xwedênasan ji ceribandinê rizgar bike û yên ku neheqiyê dikin,
Hûnê xeraban biperçiqînin. Erê, di roja ku min ev kirin de, wê di binê lingên we de toz bibin” Xudanê Karîndar dibêje.
Gelê Îsraêl, tê wê rojê bêjî: “Ya Xudan, ez ji te re spasdar im. Tu li min hêrs bibûyî, Lê hêrsa te daket Û te ez teselî kirim.
Çimkî xerabî wekî êgir dişewitîne. Devî û diriyan dadiqurtîne, Daristanên gur pê dixe Û stûnên dûyê bilind dibin.
Ew hergav sûcdar nake, Hêrsa wî her û her najo.
Wê gel wekî kilsê bişewitin, Wê wekî diriyên ku tên birîn Û di êgir de tên daqurtandin.
Kesê ku dest bide stiriyan, Bi amûreke hesin, An jî bi destiyê rim bikeve, Wê ew stirî li cihê xwe, bi giştî bên şewitandin.
Çimkî ez pîlanên xwe yên ji bo we dizanim.” Ev e gotina Xudan. “Ev ne pîlanên xerabiyê ne, lê pîlanên xêrê ne ku pêşeroja hêviyê bidin we.