Şawûl kinc ji xwe kirin û li ber Samûêl pêxemberî kir. Temamiya şev û rojê bi awayekî rût û tazî pal da. Loma jî dibêjin: “Gelo Şawûl jî kete nava pêxemberan?”
Şafîrîno! Bi tazîbûnê û şermezariyê derbas bibin û herin! Wê Saananî ji bajarên xwe derkevin. Wê bajarê Bêteselê şînê bike Û alîkariya xwe ji we bibire.
Hingê şagirtê ku Îsa jê hez dikir ji Petrûs re got: «Ev Xudan e!» Gava ku Şimûn-Petrûs bihîst ku ew Xudan e, wî kirasê xwe li xwe kir – çimkî wî ew ji xwe kiribû – û xwe avêt golê.
Gava Dawid ji bo pîrozkirina malbata xwe vegeriya, Mîkala keça Şawûl derket derve ku pêşwaziya wî bike. Ji Dawid re got: “Padîşahê gelê Îsraêl îro çi navekî xweş bi pey xwe xist! Mîna kesekî bêqîmet, te xwe li ber cariyeyên xulamên xwe tazî kir.”
Ew hat ba me, piştênka Pawlos hilda, bi wê dest û lingên xwe girê dan û got: «Ruhê Pîroz weha dibêje: ‹Li Orşelîmê Cihû wê xwediyê vê piştênkê weha girê bidin û wî bidin destê miletan.›»