Rojên cezakirinê hatin, Rojên hesabkirinê hatin, Bila Îsraêl vê bizanibe! Lê ji ber zêdebûna sûcê te Ji ber mezinahiya dijminatiya te, Li gorî we pêxember ehmeq, Mirovê ruhanî jî dîn e!
Di nav miletan de jiyaneke qenc bijîn. Û eger wek ku hûn xerabkar in ketma we bikin jî, bila kirinên we yên qenc bibînin û di Roja Edaletê de pesnê Xwedê bidin.
Wê di roja xezeba Xudan de Zîvên wan jî, zêrên wan jî Wê nikaribe wan rizgar bike. Di agirê xîreta Xudan de Wê tevahiya welêt bê daqurtandin. Çimkî wê hemû şêniyên welêt ber bi dawiyê, Ber bi dawiyeke tirs û sawê ve bibe.
Çimkî, va ye Xudan ji cihê xwe dertê. Wê ji ber neheqiyên wan, Şêniyên dinyayê ceza bike. Wê dinya xwîna li ser xwe derxe meydanê, Wê kuştiyan êdî veneşêre.
Wê rojê wê mirovên li vê keviyê rûdinin bibêjin: ‘Binêrin çi hat serê kesên em bi wan ewle bûn! Ew kesên em ji ber Padîşahê Aşûrê ji bo alîkarî û rizgarbûnê reviyan ba wan. Emê çawa bifilitin?’”
Îşayayê Pêxember hat ba Hîzqiyayê Padîşah û jê re got: “Van zilaman çi got? Ji ku derê hatine ba te?” Hîzqiya got: “Ji welatekî dûr, ji Babîlê hatine ba min.”
Gunehkarên Siyonê tirsiyan, Lerzekê bi xwedênenasan girt. Dibêjin: “Ma kî ji me dikare li ber agirê bimîne Ku dixwe û tune dike? Kî ji me dikare li ber pêtên herheyî rûne?”
We got: ‘Na! Emê li hespan siwar bibin û birevin.’ Belê hûnê bi rastî jî birevin. We got: ‘Emê li hespên beza siwar bibin.’ Belê kesên dane pey we jî wê lingsivik bin.
Loma diyarê miriyan gewriya xwe fireh kir, Devê xwe bêpîvan vekir. Gava giregir û kesên ji rêzê yên Orşelîmê Bi heytehol û xirecireke mezin şa dibin, wê bikevin wir.
“Gava Efrayîm nexweşiya xwe, Cihûda birîna xwe dît, Efrayîm çû Aşûrê Û ji padîşahê mezin alîkariyê xwest. Lê ew nikare şifa bide we, Nikare birîna we bikewîne.
Ya bajarê wêranbûyî, tê çi bikî? Tu cilên sor jî li xwe bikî, Bi xemlên zêrîn xwe bixemilînî jî, Çavên xwe jî kil bikî, Tu beredayî xwe rind dikî. Dildarên te, te red dikin Û didin pey kuştina te.