15 “Tevahiya xerabiyên wan li Gîlgalê destpê kir. Loma min li wê derê ji wan nefret kir. Ji ber xerabiya karên wan Ezê wan ji mala xwe bavêjim. Êdî ezê ji wan hez nekim, Tevahiya serekên wan serhildêr in.
Ya gelê min, pîlanên Balaqê Padîşahê Moavê bi bîr bîne! Bersiveke Balamê kurê Beor bîne bîra xwe. Ka ji Şîttîmê heta Gîlgalê çi qewimiye? Wê gavê tê bizanibî rizgariyên min.”
Çimkî bi rastî li vî bajarî, Hêrodês û Pontiyos Pîlatos, bi miletan û bi gelê Îsraêl re, li hember xizmetkarê te yê pîroz Îsa, yê ku te meshkirî, civiyan,
Serekên bajêr bi bertîlan serweriyê dikin, Kahinên wî bi pere hîn dikin, Pêxemberên wî jî bi pere falbazî dikin. Lê wekî ku xwe spartibûn Xudan, Dibêjin: “Ma qey Xudan ne bi me re ye? Wê tiştek neyê serê me!”
“Madem ew gelek xerabiyan pîlan dikin, Naxwe karê hezkiriya min li Mala min çi ye? Gelo soz û goştê pîrozkirî dikare Felaketa were serê te tune bike ku tu şa bibî?”
Wê dît ku ji ber fahîşetiya Îsraêla çivanok, min ew berda û nivîsa jinberdanê dayê. Lê Cihûdaya xwişka wê ya bêbext dîsa netirsiya. Ew jî rabû çû ku zinayê bike.
Ezê bilindciyên we yên perizînê tune bikim û gorîgehên we yên bixûrê bînim xwarê. Ezê cendekên we bavêjim ser cendekên pûtên we, ezê ji we nefretê bikim.
Çaxê wan ev bihîst, serê sibê zû ketin Perestgehê û dest bi hînkirinê kirin. Gava Serokkahîn û yên bi wî re hatin, wan gazî civîna giregiran, yanî hemû komela rihspiyên gelê Îsraêl kir ku bicivin, şandin girtîgehê pey wan, da ku wan bînin.