Ezê cezayê rojên ku wê ji Baalan re bixûr pêxistibû bidim; Wê xwe bi guhar û gustîlan xemilandibû, Dabû pey yarên xwe Û wê ez ji bîr kiribûm.” Ev e gotina Xudan.
Lê gelê min ez ji bîr kirim, Wan ji îlahan re bixûr pêxist. Ew li ser riyên xwe yên kevin Ku herin ba îlahan terpilîn. Ew ne li ser riyên mezin, Lê li ser şiverêyan meşiyan.
Xudan dibêje: “Ezê neheqiyên we Û neheqiyên bav û kalên we bidim we. Çimkî wan li serê çiyayan bixûr pêxistin Û li ser giran tinazê xwe bi min kirin. Loma ezê karên ku kirine bînim serê wan.”
Wax Orşelîm, heywax Orşelîma ku pêxemberan dikuje û yên ku ji wê re hatin şandin, dide ber keviran! Ka çawa mirîşk çîçikên xwe di bin bazkên xwe de dicivîne, çend caran min jî xwest ku ez zarokên te bicivînim, lê we nexwest!
“Xwedayê Îsraêl Xudanê Karîndar wiha dibêje: ‘Here ji gelê Cihûda û şêniyên Orşelîmê re bêje: Ma hûn nikarin terbiye bin û guhdariya gotinên min bikin?’” Ev e gotina Xudan.
Niha tevahiya Îsraêlê pê bihesîne ku tevî çar sed û pêncî pêxemberên Baal û çar sed pêxemberên Aşêrayê ku li ser sifreya Îzabelê xwarin dixwin, li Çiyayê Karmelê li ba min bicivîne.”
Di roja panzdehê meha heştan a ku wî bi xwe kifş kir de, ew çû gorîgeha li Bêt-Êlê çêkiribû. Wî ew roj kir cejneke ji bo gelê Îsraêl. Çû gorîgehê û bixûr şewitand.
Gelê Îsraêl careke din tiştên di çavê Xudan de xerab in, kirin. Wan ji pûtên Baal û Eştoretê, ji îlahên Aramî, Saydayî, Moavî, Emmonî û Filîstiyan re xulamî kir. Wan dev ji Xudan berda û xulamiya wî nekir.
“‘Wekî bav û kalên xwe tevnegerin! Pêxemberên berê digot ku Xudanê Karîndar wiha dibêje: Ji rê û kirinên xwe yên xerab vegerin! Lê wan nebihîst, wan guhdariya min nekir.’” Ev e gotina Xudan.
Li serên çiyayan qurban serjê dikin, Li ser giran, Li binê darmazî, spîndar û darberûyan bixûr pêdixin, Çimkî siya wan daran xweş e. Herwiha keçên we li wê derê fahîşetiyê dikin, Bûkên we jî zinayê.