33 Mûsa padîşahiya Sîhonê Padîşahê Amoriyan û padîşahiya Ogê Padîşahê Başanê da eşîrên Gad, Rûbên û nîveşîra Minaşşeyê kurê Ûsiv. Wî welat, bajar û axa bajarên derdora wan dan wan.
Va ye, çawa ku ji wan re gotibû, Xwedayê we Xudan aramî da birayên we. Niha rabin û vegerin konên xwe û welatê mîrasa xwe yê li aliyê din ê Çemê Şerîayê ku Mûsayê xulamê Xudan daye we.
Ew û birayên wî, mêrxasên wêrek, serekên binemalan bûn. Ew du hezar û heft sed kes bûn. Dawidê Padîşah, ji bo her karê Xwedê, karê padîşah û rêveberiyê ew li ser Rûbênî, Gadî û ji nîveşîra Minaşşe kirin berpirsiyar.
Mêrxasên eşîrên Gad û Rûbên û nîveşîra Minaşşe hebûn ku şûr û mertal bi kar dianîn, tîr davêtin û ji bo şer perwerdekirî bûn. Ew artêş ji çil û çar hezar û heft sed û şêst kesan pêk dihat.
Padîşahên welêt ên ku Îsraêliyan ew têk birin û welatên wan ên li rojhilatê Çemê Şerîayê, ji Geliyê Arnonê heta Çiyayê Hermonê û li tevahiya rojhilatê Eravayê ji xwe re kirin milk, ev bûn:
Mûsa li Başanê ax dabû nîveşîra Minaşşe, lê ji bo nîv-para mayî Yêşû li rojavayê Çemê Şerîayê, di nav birayên wan de ax dabû wan. Gava Yêşû ew pîroz kirin û şandin konên wan,