29 Mûsa ji wan re got: “Heke Gadî û Rûbêniyên çekdar li ber Xudan bi we re Çemê Şerîayê derbas bikin û welat li ber we bikeve dest, hûnê herêma Gîladê bi milkî bidin wan.
Lê emê çekan hildin û pêşengiya gelê Îsraêl bikin heta ew bigihîjin welatê ku wê bibe yê wan. Lê ji ber şêniyên welêt, wê zarokên me li bajarên bisûr rûnin.
Ji ber ku mîrasa Lêwiyiyan kahintiya Xudan e, di nav axa we de para wan tuneye. Eşîrên Gad, Rûbên û nîveşîra Minaşşe jî parên xwe yên li rojhilatê Çemê Şerîayê standine ku Mûsayê xulamê Xudan daye wan.”
Bi vî awayî eşîrên Gad, Rûbên û nîveşîra Minaşşe, ji Şîloya ku li axa Kenanê ye, ji ba Îsraêliyan rabûn û çûn. Ew çûn axa Gîladê, axa mîrasa xwe ku li ser fermana devê Xudan ku bi riya Mûsa hatiye dayîn, standibû.
Şawûl ji Dawid re got: “Va ye ev keça min a mezin Mêrav e. Ezê wê bidim te û êdî tê bi mêrxasî ji bo Xudan şer bikî.” Çimkî Şawûl difikirî û digot: “Bila kuştina Dawid ne bi destê min, lê bi destê Filîstiyan be.”