Ya çêlekên Başanê yên li Çiyayê Sameryayê, Guh bidin vê gotinê! Ya jinên ku zordariyê li belengazan dikin, hejaran diperçiqînin Û ji mêrên xwe re dibêjin: “Bîne, em vexwin!”
Sînorê wan ji Mahanayîmê destpê dikir, tevahiya Başanê, tevahiya padîşahiya Ogê Padîşahê Başanê, hemû bajarokên Yayîrê yên ku li Başanê bûn –şêst bajar–
û ya ku wî anî serê herdu padîşahên Amorî ku li aliyê din ê Çemê Şerîayê diman; Sîhonê Padîşahê Heşbonê û Ogê Padîşahê Başanê yê ku li Eştarotê dima, bihîstin.
Wî ji nivişkê dewêr û şîrê pêz, Ji bezê berx û beranan, Conegayên Başanê û nêriyan, Tevî genimê herî baş xwar. Erê, te ji xwîna tirî şeraba bijare vexwar.
Mûsa padîşahiya Sîhonê Padîşahê Amoriyan û padîşahiya Ogê Padîşahê Başanê da eşîrên Gad, Rûbên û nîveşîra Minaşşeyê kurê Ûsiv. Wî welat, bajar û axa bajarên derdora wan dan wan.
Lê Sîhonê Padîşahê Heşbonê nexwest em di welatê wî re derbas bibin. Çimkî Xwedayê we Xudan canê wî hişk kir û dilê wî şidand ku wekî îro wî bide destê we.