30 Ji Heşbonê heta Dîvonê me ew têk birin, Me heta Nofaha digihîje Mêdevayê wêran kir.”
“Ya şêniyên Dîvona keç! Ji bilindbûnê dakevin, li axa ziwa rûnin! Çimkî wê xerabkarê Moavê Li dijî we jî rabe û sûrên we hilweşîne.
Mala Dîvon rabû, Ji bo girînê çû bilindciyên perizînê. Moav li ser Nebo û Mêdevayê dike zarîn, Her kes porê xwe, rihê xwe kur dike.
Dîvon, Nebo, Bêtdîvlatayîm,
Heşbon û hemû bajarên li deştê; Dîvon, Bamot-Baal, Bêtbaal-Meon,
Gadiyan ev bajar ji nû ve ava kirin: Dîvon, Etarot, Eroêr,
“Etarot, Dîvon, Yazêr, Nîmra, Heşbon, Êlele, Sevam, Nebo û Beon
Ava Dîmonê bi xwînê tije bû, Lê ezê hê zêdetir bînim serê wê, Ezê şêrekî bişînim ser filitiyên Moavê, Ser kesên li welêt sax mane.
Tîrên xwe avêt ew ji hev belav kir, Bi avêtina birûskê ew ji hev xera kir.
Li ser vê yekê tîravêjan ji ser bircan tîr barandin. Ji zilamên padîşah hinek mirin, xulamê te Ûriyayê Hîtîtî jî mir.”
Tîravêjan bêşewat êrîşî wî kirin, Tîr avêtinê, tada lê kirin.
Bi vî awayî gelê Îsraêl li welatê Amoriyan bi cih bû.
Ji xwe re sî û du hezar erebeyên şer û Padîşahê Maexayê girtin. Ew jî hatin û li ber Mêdevayê artêşgeh danî. Emmonî ji bajarên xwe civiyan û hatin şer.
Ji Eroêra ku li keviya Geliyê Arnonê bû ango ew bajarê ku di nîvê beriyê de bû, deşta Mêdevaya ku digihîşt Dîvonê,