Ezê li wir, li Çiyayê Horêvê, li ser zinêr li ber te bisekinim. Tê li zinêr bixî û ji bo ku gel jê vexwe, wê av jê biherike.” Mûsa li pêş rîspiyên Îsraêliyan, ya ku jê re hat gotin kir.
“Gopêl hilde, paşê bi Harûnê birayê xwe re civakê bidin hev û li ber çavê wan emir bidin zinêr ku av jê bizê. Tê ji zinêr ji bo wan avê derxî ku ew û heywanên wan vexwin.”
Wê gavê Dawid got: “Xudan Lêwiyî hilbijartin ku Sindoqa Xudan hilgirin û heta hetayê jê re xizmetê bikin. Loma ji bilî Lêwiyiyan, wê kesek Sindoqa Xwedê hilnegire.”
Nadav û Avîhû yên kurên Harûn bixûrdankên xwe hildan, agir xistin hundirê wan û bixûr danîn ser. Wan li hizûra Xudan agirekî xerîb ku wî li wan emir nekiriye pêşkêş kir.
Xwedê çala Lehiyê qelaşt û av jê derket. Şîmşon av vexwar, ruh û canê wî teze bû. Bi vî awayî ji vê derê re Eyn-Haqqoreyê hat gotin. Kanî îro jî li Lehiyê ye.