Wê rojê mirov danîn ser embarên pêşkêşî, berên pêşî û dehyekan ku parên ji zeviyên bajaran hatine û li gorî Şerîetê ji bo kahin û Lêwiyiyan in, li wir berhev bikin. Cihûda ji ber ku kahin û Lêwiyî nobedarî dikirin gelek şa dibû.
“Emê hevîrê xwe, pêşkêşiyên rakirina dexil, her cure fêkiyên daran, şeraba nû û zeytê yên pêşî ji bo embarên Mala Xwedayê me bînin bidin kahinan. Emê dehyekên axa me ji bo Lêwiyiyan jî bînin. Çimkî di hemû bajarên me yên çewlikî de Lêwiyî dehyekan distînin.
Yên ku ji kurên Lêwî kahîntî standine bi ser ku ew ji dûndana Birahîm bûn jî, li gor Şerîetê emrê wan heye ku ji gel, yanî ji birayên xwe, dehyekê bistînin.
bi birayên xwe re, bi esilzadeyan re bûn yek. Ji bo ku di riya Şerîeta Xwedê de ku Xwedê bi riya Mûsayê xulamê xwe daye de herin û tevahiya emir, qanûn û rêbazên Rebê me Xudan pêk bînin sond xwarin. Naletê li wan kesan anîn ku van rêbazan pêk neyînin.
Di rojên Zerûbbabîl û di rojên Nehemya de tevahiya gelê Îsraêl parên rojane dan stranbêj û dergevanan. Wan par ji bo Lêwiyiyan veqetandin û Lêwiyiyan jî par ji bo ziriyeta Harûn veqetandin.
ji Toviya re odeyeke mezin amade kir ku pêşkêşiyên dexil, gunî, taxim, pêşkêşiyên ji bo kahinan û dehyekên genim, şeraba nû û zeyt li gorî Şerîetê didan Lêwiyî, stranbêj û dergevanan, berê dixistin wê derê.
Xudanê Karîndar dibêje: “Tevahiya dehyekên xwe bînin embarê ku xwarin li mala min hebe û bi vî awayî min biceribînin. Binêrin ka ezê pencereyên ezmanan ji we re vekim an na? Ezê bi ser we de, bi têra we bereketê bibarînim an na?
Çaxê hûn dexlê xwe kom bikin, ji pêncan yekî bidin Firewn. Lê ji pêncan çarên din jî, ji bo tovê zeviyan û ji bo xwarina xwe, maliyên xwe û zarokên xwe hilînin.”