Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Hejmartin 14:2 - Kurmanji Încîl

2 Hemû gelê Îsraêl li ba Mûsa û Harûn gilî û gazinên xwe kirin. Tevahiya civakê ji wan re got: “Xwezî em li welatê Misrê yan jî li vê beriyê bimirana!

Gade chapit la Kopi




Hejmartin 14:2
31 Referans Kwoze  

Gel li Mûsa kir gazin û got: “Ka emê çi vexwin?”


Dotira rojê tevahiya civaka Îsraêl li dijî Mûsa û Harûn gilî û gazinên xwe kir. Wan got: “We gelê Xudan kuşt.”


Lê gel tî bûbû. Wan ji Mûsa gazin kir û got: “Te çima em ji Misrê deranîn, ji bo ku tu me, zarokên me û keriyên me bi tîbûnê bikujî?”


Evên ha pitepit dikin, gazinan dikin, li gor xwestekên xwe rêve diçin, devê wan peyvên mezin dibêjin, ji bo qezencê siyaneta xelkê digirin.


Pitepit nekin wek ku hinekan ji wan kir pitepit û ji aliyê helakker ve hatin helakkirin.


Gava tav derket, Xwedê bayekî rojhilat ê bi şewat rakir. Tavê li serê Ûnis xist û ew sist bû. Wî xwest ku bimire û got: “Ji bo min mirin, ji vî halî çêtir e.”


Ya Xudan, ji kerema xwe niha ruhê min bistîne! Çimkî ji bo min mirin, ji vî halî çêtir e.”


Hingê wan diyarê xweş biçûk dît, Bawerî bi sozê wî neanîn.


We di konên xwe de kir pitepit û got: ‘Xudan ji me nefret dike. Wî em ji welatê Misrê deranî ku bide destê Amoriyan û tune bike.


Heke tê bi vî awayî bi min re bidî û bistînî –heke dilê te bi min xweş e– Lava dikim hema vêga min bikuje ku ez tehlî-tengiya xwe nebînim.”


Gel ji ber tengasiya xwe dest bi gazinan kir. Xudan bihîst û hêrs bû. Agirê Xudan li dijî wan pêket û kesên li keviyên artêşgehê ne daqurtandin.


Ji bo xatirê wan, peymana xwe bibîr anî, Li gor mezinbûna kerema xwe, dilovanî li wan kir.


“Gava ez hatim dinyayê, çima ez nemirim, Çaxê ji zik derketim, çima ez helak nebûm?


Li çolê rojek meşiya, paşê hat li bin deviyeke hêrvistê rûnişt, mirina xwe xwest û got: “Ya Xudan, êdî bes e! Hema niha ruhê min bistîne, çimkî ez ji bav û kalên xwe ne çêtir im.”


Îcar ew kî bûn, ku bihîstin û serî hildan? Ma ne ew hemû bûn ên ku bi rêberiya Mûsa ji Misrê derketin?


Masî, xiyar, zebeş, pirase, pîvaz û sîrên ku me li Misrê belaş dixwarin hatin bîra me.


Tevahiya civakê dengê xwe bilind kir û qîriya. Gel wê şevê giriya.


Ev kesên ku rûmeta min û nîşanên min li Misrê û li beriyê min raber kirin dîtin û dîsa jî deh caran ez ceribandim û guhdariya dengê min nekir,


Ji bo ku tu me li beriyê bikujî, te em ji welatê ku şîr û hingiv jê diherikî deranîn. Ev kêm bû tu niha dixwazî xwe li ser serê me bikî serek jî!


Gel bi Mûsa re devjenî kir û got: “Xwezî çaxê birayên me li hizûra Xudan mirin, em jî bimirana.


We çima civaka Xudan anî vê beriyê? Ji bo ku em bi heywanên xwe re bimirin?!


Wan gazin ji Xwedê û Mûsa kir û got: “Ma we em ji Misrê deranîn ku em li beriyê bimirin? Li vir ne nan heye, ne jî av. Herwiha dilê me ji vê xwarina xerab dixele.”


Di konên xwe de kirin mirre mirr, Goh nedan gotina Xudan.


Wan ji Mûsa re got: “Ma li Misrê gor tunebûn ku te em anîn beriyê ku li vir bimirin?! Te dît te em ji Misrê deranîn û çi anî serê me!


Mûsa bi gelê Îsraêl re peyivî û serekên wan ji bo her eşîrekê gopalekî dan Mûsa. Wan bi awayê ku ji her serekekî re yek bikeve, duwanzdeh gopal danê. Gopalê Harûn jî di nav wan de bû.


Di wê navberê de ji bo civakê av tunebû. Loma gel li dijî Mûsa û Harûn civiya.


Çaxê Xudan hûn ji Qadêş-Barnêayê şandin û ji we re got: ‘Herin, wî welatê min daye we ji xwe re bikin milk,’ hûn li dijî fermana devê Xwedayê xwe Xudan derketin. We ne bawerî pê anî û ne jî guhdariya dengê wî kir.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite