Em herin ku derê? Ji ber gotina birayên me, dilê me heliya. Wan got: Gelê wir ji me xurtir û bilindtir in. Bajarên wir mezin in û sûrên wan digihîjin ezmanan. Herwiha me Enaqî jî dîtine!’
Yê ku li ser qûbeya dinyayê rûdine Û şêniyên wê jê re wekî kulî ne, ew e. Yê ku ezmanan wekî perdeyekê ditikîne Û ji bo rûniştinê wekî konekî datîne ew e.
Di wan rojan de û piştre jî, dema hebûnên ezmanî keçên mirovan ji xwe re anîn û zarokên wan çêbûn, Nefîlî li ser rûyê erdê hebûn. Ew mêrxasên dema berê û mêrên bi nav û deng bûn.
–Ji Refayiyan tenê Ogê Padîşahê Başanê sax mabû. Textê razana Og, hesin bû û li bajarê Rabbaya Emmoniyan dima. Li gorî pîvana wê demê dirêjahiya wê neh gaz, firehiya wê çar gaz bû.–
Wî li Misriyekî bejinbilind kuşt ku bi qasî pênc gazî bû. Di destê kesê Misrî de, rimeke bi qasî şivê berikçêkeran hebû. Benaya bi darekî êrîşî wî kir. Rim ji destê wî derxist û pê kuşt.
Herwiha wan Negevê derbas kir û hatin Hevrona ku ji binemalên Enaqiyan; Ahîman, Şêşay û Talmay li wir diman. –Hevron heft sal beriya Bajarê Soanê hatibû avakirin ku ew bajar li Misrê bû.–
Wî çaxî Yêşû bi ser Enaqiyan ve çû û wî ew ji herêma çiyayî, ji Hevron, Devîr û Enavê, ji hemû herêmên çiyayî yên Cihûdayê û Îsraêlê helak kirin. Yêşû bi bajarên wan ve, bi tevahî ew tune kirin.
Çawa ku Xudan wê rojê gotiye, tu îro vê herêma çiyayî bide min. Te jî wê rojê bihîstibû ku Enaqî li wê derê rûdinin û bajarên wan bi sûr in. Heke Xudan bi min re bibe alîkar, ezê çawa ku wî ji min re gotibû, wan biqewitînim.”