Min soz da, ezê we ji tengasiya Misrê rizgar bikim û we derînim welatê Kenanî, Hîtîtî, Amorî, Perîzzî, Hîwî û Yevûsiyan ê ku şîr û hingiv jê diherike.’
Loma ez hatim ku wan ji destê Misriyan rizgar bikim. Ez hatim ku wan ji wî welatî derînim û bişînim welatê Kenanî, Hîtîtî, Amorî, Perîzzî, Hîwî û Yevûsiyan, wî welatê xweş û fireh ê ku şîr û hingiv jê diherike.
Gava hemû padîşahên Amorî yên li rojavayê Çemê Şerîayê û hemû padîşahên Kenaniyên li ber Derya Spî bihîst ku Xudan heta ku Îsraêlî derbas bûne ava çêm ziwa kiriye, dilê wan heliya. Ji ber tirsa Îsraêliyan ziravê wan qetiya.
Gava hemû padîşahên li rojavayê Çemê Şerîayê, li herêma çiyayî, li Şefêlayê û ji pêşberî Lubnanê heta keviyên Derya Spî diman –Hîtîtî, Amorî, Kenanî, Perîzzî, Hîwî û Yevûsî– ev yek bihîst,
Paşê pênc padîşahên Amoriyan –padîşahên Orşelîm, Hevron, Yarmût, Laxîş û Eglonê– artêşên xwe civandin û çûn. Wan li dijî Gîvonê artêşgehê xwe ava kir û şer kir.
Gîvoniyan jî, ji Yêşû re xeber şand ku li Gîlgalê li artêşgehê dima: “Xulamên xwe tenê nehêle! Bi lez were, me rizgar bike. Alîkariya me bike. Hemû padîşahên Amoriyên ku li herêma çiyayî rûdinin, li dijî me civiyane!”
“Gava Xwedayê we Xudan we bibe wî welatê ku hûnê bikine milk û li pêş we gelek miletan biqewitîne –heft miletên ji we mezintir û hêzdartir in; Hîtîtî, Gîrgaşî, Amorî, Kenanî, Perîzzî, Hîwî û Yevûsiyan–
Wî berdewam kir û got: “Hûnê bi vê yekê bizanibin ku Xwedayê Jîndar di nav we de ye û wê bi rastî ji pêş we Kenanî, Hîtîtî, Hîwî, Perîzzî, Gîrgaşî, Amorî û Yevûsiyan biqewitîne:
Di vê navberê de Dawid û zilamên xwe êrîş bir ser Geşûriyan, Gîrziyan û Emalêqiyan. Demeke dirêj bû ew li ser axekê dijiyan ku heta Şûrê û welatê Misrê berfireh bû.
Te dilê wî li pêş xwe dilsoz dît û te pê re peyman çêkir ku welatên Kenaniyan, Hîtîtiyan, Amoriyan, Perîzziyan, Yevûsiyan û Gîrgaşiyan bide ziriyeta wî. Te soza xwe bi cih anî. Çimkî tu rast î.