9 Ewr belav dibe û diçe Û kesê ku dadikeve diyarê miriyan careke din ranabe.
Helbet emê hemû bimirin. Em wekî avê ne ku tê rijandin û careke din berhev nabe. Lê Xwedê canekî nastîne, lê ji bo ku ji te dûr nemînin, fikrên çareseriya sirgûniyan li ba te hene.
Tu çavên xwe ji ser min bide alî, Da ku ez bextiyar bibim, beriya çûna wî alî!»
Tirs û saw ez serobino kirim Û wekî bayê şerefa min qewitand. Xweşiya min wekî ewrê çû.
“Çimkî çend sal paşê, Ezê berê xwe bidim riya bêveger.
Beriya ez herim wê dera bêveger, Wî diyarê tarî û siya mirinê,
Lê zarok mir. Êdî ez çima rojiyê bigirim? Ma ez dikarim wî vegerînim? Ezê herim ba wî, lê wê neyê ba min.”
Min got: “Ezê Xudan li diyarê zindiyan nebînim, Ezê di nav şêniyên dinyayê de Êdî li mirovan nenêrim.
Ew ewran bi rewayê bar dike, Ewr brûskên wî belav dikin.
Ew bi qasî ezmanan bilind in, tu dikarî çi bikî? Ji diyarê miriyan kûrtir in, tu çi jê fêm dikî?
Çimkî niha ez bi aramî vezeliyabûm, Di xewê de bûm û rihet bûm,
Heke ez li benda diyarê miriyan bim ku bibe mala min Û min nivîna xwe li tariyê raxistibe,
Gelo wê hêvî bikeve diyarê miriyan? Emê bi hev re herin binê axê?”
Ew mirin, wê nejîn. Ew sî ne, wê ranebin. Çimkî te ew ceza û helak kirin, Te bibîranîna wan tune kir.