1 Êlîfazê Têmanî lê vegerand û got:
Êlîfazê Têmanî, Bîldadê Şûahî û Sofarê Naemayî çûn û bi ya Xudan kir. Xudan duaya Eyûb qebûl kir.
Êlîfazê Têmanî lê vegerand û got:
Bîldadê Şûahî lê vegerand û got:
Eyûb lê vegerand û got:
Gava sê hevalên Eyûb, Êlîfazê Têmanî, Bîldadê Şûahî û Sofarê Naemayî, hemû xerabiya hatiye serê Eyûb bihîst, her yek ji cihê xwe rabû, li hev kir û da rê. Ji bo ku wî aş û teselî bikin, wan biryar da ku herin ba wî.
Ez ne rihet im, ne aram im, Ez nikarim bêhna xwe vedim, tenê derd tê.”
“Ma mirov ji te re gotinekê bêje tê xemgîn bibî? Kî dikare xwe ragire û nebêje?
Li dijî Edomê: Xudanê Karîndar wiha dibêje: “Gelo êdî li Têmanê şehrezayî tuneye?! Ma şîreta fêmdaran qediya? Şehrezayiya wan qels bû?
