Eyûb 1:3 - Kurmanji Încîl

³ Heft hezar pezên wî, sê hezar deveyên wî, pênc sed cot gayên wî, pênc sed kerên wî û gelek zêde xulamên wî hebûn. Li rojhilat, mirovê herî mezin ew bû.

Eyûb 1:3 Referans Kwoze

Eyûb 29:25

Min riya wan hildibijart û dibûm serwerê wan Di nav leşkeran de wekî padîşahek rûdiniştim, Ez wekî teselîkarê şîndaran bûm.

Eyûb 42:12

Xudan Eyûb ji destpêkê bêtir bereket kir. Çardeh hezar pezên wî, şeş hezar deveyên wî, hezar cot gayên wî û hezar kerên wî çêbûn.

Dadger 6:3

Gava gelê Îsraêl tov direşand, Mîdyanî, Emalêqî û gelên din ên rojhilat li dijî wan radibûn.

Padîşah I, 4:30

Şehrezayiya Silêman, ji tevahiya şehrezayiya rojhilatiyan û ji tevahiya şehrezayiya li Misrê zêdetir bû.

Hejmartin 23:7

Wî ev mesele got: “Balaq ez ji Aramê, Padîşahê Moavê ez ji çiyayên rojhilat anîm. Wî got: ‘Were ji bo min naletê li ziriyeta Aqûb bîne. Were li gelê Îsraêl nifiran bike.’

Methelokên 10:22

Bereketa Xudan dewlemend dike, Ew kederê lê zêde nake.

Destpêk 12:16

Ji bo xatirê Serayê Firewn qencî bi Avram kir. Pez, dewar, kerên nêr û mê, deve, xulam û xadim dan wî.

Destpêk 12:5

Wî bi xwe re Seraya jina xwe, Lûtê biraziyê xwe, hemû malê xwe yê qezenckirî û xulamên xwe yên ku li Heranê bi dest xistibûn, civandin û çûn welatê Kenanê. Gava gihîşt Kenanê,

Destpêk 29:1

Aqûb da rê û hat welatê gelên rojhilat.

Destpêk 13:6

Erd têra wan nedikir ku bi hev re bijîn, çimkî hebûna wan ewqas pir bû ku nikaribûn bi hev re bimînin.

Padîşah II, 3:4

Mêşayê Padîşahê Moavê, xweyê keriyên pêz bû. Neçar bû ku her sal sed hezar berx û hiriya sed hezar beranan bida Padîşahê Îsraêlê.

Samûêl I, 25:2

Li Maonê zilamekî gelek dewlemend hebû. Karê wî li Karmelê bû. Sê hezar mih û hezar bizinên wî hebûn. Wê demê li Karmelê pezê xwe hevring dikin.

Dadger 6:5

Bi heywanan re dihatin. Konên xwe jî bi qasî refê kuliyan dibirin. Ne ew, ne jî deveyên wan dihatin hejmartin. Gava dihatin, ax xera dikirin.

Destpêk 34:23

Ma bi vî awayî wê keriyên wan, malê wan û hemû heywanên wan nebin ên me? Werin em bi wan re li hev bikin û bila bi me re bijîn.”

Destpêk 25:6

Wî diyarî dan kurên xwe yên ku ji cariyeyên wî bûn û hê gava sax bû, ew ji Îshaq dûr kirin û ber bi rojhilat ve şandin.

Dadger 8:10

Zevah û Salmunna bi artêşa wan a bi qasî panzdeh hezar zilaman re li Qarqorê diman. Tevahiya wan saxmayiyên artêşên gelên rojhilat bûn. Sed û bîst hezar zilamên çekdar ketibûn.

Dadger 7:12

Di vê navberê de Mîdyanî, Emalêqî û gelên din ên rojhilat wekî refê kuliyan li deştê belav bûbûn. Bi qasî sêlaka ber deryayê, deveyên wan nedihatin hejmartin.

Samûêl I, 27:9

Gava Dawid êrîşî herêmekê dikir, nedigot jin û mêr, tu kesî sax nedihişt. Pez û dewar, ker û deve, cil û berg talan dikir û ji Axîş re dianî.

Eyûb 1:4

Kurên wî bi dorê li malên xwe ziyafet didan. Wan qasid dişandin û gazî xwişkên xwe dikirin ku werin û bi wan re bixwin û vexwin.

Eyûb 1:10

Ma te ew, mala wî û her tiştê wî ji her alî ve sinc nekir? Te karên destê wî bereket kirin. Hebûna wî li welêt zêde bû.

Eyûb 21:28

Çimkî hûn dibêjin: ‘Ka mala mîr? Konê xeraban li ku ye?’

Eyûb 31:25

Heke ez bi serweta xwe ya mezin An bi zêdehiya qezenca destê xwe şa bûbim,

Eyûb 31:37

Minê hemû gavên avêtine jê re bigota, Wekî mîrekî ezê nêzîkî wî bibûma.–

Eyûb 42:10

Gava Eyûb ji bo hevalên xwe dua kir, Xudan Eyûb vegerand firehiya berê. Xudan du qatî hebûna wî ya berê da Eyûb.

Yêremya 49:28

Li dijî Qêdar û padîşahiyên Hasorê ku Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê êrîşî wan kir: Xudan wiha dibêje: “Rabin, êrîşî Qêdarê bikin, Rojhilatiyan xera bikin!

Destpêk 24:35

Xudan malxweyê min gelek pîroz kir û ew dewlemend bû. Xudan pez û dewar, zêr û zîv, xulam û xadim, deve û ker dan wî.

Destpêk 32:14

Wî ji Esaw re du sed bizin û bîst nêrî, du sed mî û bîst beran,

Samûêl II, 12:2

Gelek pez û dewarên kesê dewlemend hebûn.

Padîşah II, 15:20

Menahêm ji hemû dewlemendên gelê Îsraêl, ji serê her kesî pêncî şekel zîv stand û da Padîşahê Aşûrê. Li ser vê yekê Padîşahê Aşûrê li wir nema û vegeriya.

Dîrok I, 27:30

Ovîlê Îsmaîlî li ser deveyan, Yehdeyayê Mêronotî li ser keran û