10 Gava kurik mezin bû, wê ew ji keça Firewn re anî. Keça Firewn ew kir kurê xwe, navê wî Mûsa danî û got: “Çimkî min ew ji avê derxist.”
Gava ku Mûsa mezin bû, bi baweriyê red kir ku jê re kurê keça Firewn bê gotin.
Hanna bi zaro ma û kurek anî. Wê got: “Min ew ji Xudan xwestiye” û navê wî kir Samûêl.
Milyaketê Xudan berdewam kir û got: “Va ye tu bizaro yî û tê kurekî bînî. Tê navê wî Îsmaîl deynî. Çimkî Xudan tengasiya te bihîst.
Binêrin, Bav çiqas ji me hez kir ku em zarokên Xwedê bên gazîkirin! Û em ew in. Ji ber vê yekê dinya me nas nake, çimkî ew nas nekir.
da ku wan ên di bin Şerîetê de ne bi berdêl xilas bike û em kurîtiyê bistînin.
Ewê kurekî bîne û tê navê wî Îsa deynî, çimkî ewê gelê xwe ji gunehên wan xilas bike.»
“Niha herdu kurên te yên ku beriya hatina min li welatê Misrê ji te re çêbûne, yên min tên hesibandin. Wekî ku Rûbên û Şimûn ên min in, wê Efrayîm û Minaşşe bibin ên min.
Adem dîsa çû ba jina xwe. Wê kurek anî û navê wî Şêt danî û got: “Xwedê di cihê Habîlê ku Qayîn kuşt de, kurekî din da min.”
Keça Firewn ji jinikê re got: “Vî kurikî hilde û ji bo min şîr bidê. Ezê heqê te bidim.” Jinikê kurik hilda û şîr dayê.
Ji jor ve dirêjî min kir destê xwe Xudan, Ez girtim, ez deranîm ji boşahiya avan.