Li ser vê yekê Yehoaşê Padîşahê Îsraêlê ji Amatsyayê Padîşahê Cihûdayê re xeber şand û got: “Deviyeke li Lubnanê, ji dara sedrê ya Lubnanê re xeber şand û got: ‘Keça xwe bide kurê min.’ Lê heywanekî çola Lubnanê di ser deviyê re derbas bû û ew perçiqand.
Gava hat ba gelê Sûkkotê, Gîdyon got: “We ji min re got: ‘Ma te Zevah û Salmunna dîl girtin ku em nên bidin zilamên te’ û we tinazê xwe bi min kir. Va ne Zevah û Salmunna!”
Milyaketê Xudan got: ‘Naletê li Mêrozê bînin, Naleta giran li ser şêniyên wê be. Çimkî ew nehatin alîkariya Xudan, Li dijî zordaran, ew nehatin alîkariya Xudan.’
Gava rûniştin ku xwarina xwe bixwin, wan serê xwe rakir û dît ku karwanekî Îsmaîliyan ji aliyê Gîladê ve tê. Deveyên wan bi benîşt, melhem û mûr barkirî bûn. Ew diçûn Misrê.
Gava ew gihîştin Sûkkotê, wî ji gelê bajêr re got: “Ji kerema xwe sominên nên bidin mirovên min, westiya ne. Ez didim pey Zevah û Salmunnayê padîşahên Mîdyaniyan.”