12 Di vê navberê de Mîdyanî, Emalêqî û gelên din ên rojhilat wekî refê kuliyan li deştê belav bûbûn. Bi qasî sêlaka ber deryayê, deveyên wan nedihatin hejmartin.
Zevah û Salmunna bi artêşa wan a bi qasî panzdeh hezar zilaman re li Qarqorê diman. Tevahiya wan saxmayiyên artêşên gelên rojhilat bûn. Sed û bîst hezar zilamên çekdar ketibûn.
Gava Gîdyon hat, zilamekî ji hevalê xwe re behsa xewna xwe dikir. Wî digot: “Min di xewna xwe de didît ku nanekî ceh gêr dibû û dihat nav artêşgeha Mîdyaniyan. Ew digihîşt ber kon, lê dixist û diket xwarê. Kon ji hev diket û serobino dibû.”
Filîstî kom bû ku li dijî gelê Îsraêl şer bikin. Sê hezar erebeyên şer, şeş hezar leşkerên siwarî û bi qasî sêlaka ber deryayê, xweyî artêşeke qelebalix bûn. Çûn li rojhilatê Bêtawenê, li Mîkmasê artêşgehek danîn.
Îsraêlî jî berhev bûn û tevdîra şer kirin. Wan xwarina xwe amade kir û ber bi wan ve çûn. Îsraêliyan wekî du keriyên biçûk ên bizinan xuya dikirin. Lê welat ji Aramiyan tije bûbû.