5 Li pêş Xudanê ku li Sînayê bû, Li ber Xwedayê Îsraêl Xudan çiya lerizîn.
Ji her dera Çiyayê Sînayê dû bilind dibû, çimkî Xudan di nav êgir de daketibû serê çiyê. Wekî dûyê ji êtûnekê rabe, ji serê çiyê dû bilind dibû û hemû çiya dilerizî.
Li pêş Xudan, li pêş Rebê tevê erdan, Çiya dihelin wek şimayê.
Li ber wî çiya dihejin û gir dihelin, Li pêşberî wî, ji cihê xwe rûyê erdê dilebitin, Dinya û hemû şêniyên wê jî.
Hûn nêzîkî wî çiyayê ku tê destdan û dişewite, bi mij, bi taristanî û bi bahoz e, nebûn;
Bi dîtina te çiya hejiyan, Lehî rabûn û her tişt dan ber xwe. Kûrahiya deryayê kir xuşîn, Pêl bilind bûn.
Erd hejiya, Asîman li pêş Xwedê dilop kir, Li pêş Xwedê, li pêş Xwedayê Îsraêlê, Sîna jî lerizî.
Çiya, wek beranan, Gir jî, wek berxan hilpetikîn.
Gava tevahiya gel şahidiya dûyê serê çiyê, dengê boriyan, gurmîn û şirqîna brûskan kir, tirsiya û dûr sekinî.
Ew li erdê dinêre, erd dilerize, Bi destdana wî, çiya dişewitin.
Te baranên baş barandin, ey Xwedê, Gava ku westiya, te hêz da axa xwe.
Em ji bo demeke dirêj bûn miletekî ku te serweriya xwe li ser wî nekiriye, Em bûn kesên ku bi navê te nehatine gazîkirin.