8 Roja pêncan, serê sibê zû rabû ku here. Xezûrê wî got: “Lez neke, heta piştî nîvro bisekine.” Piştre herduyan bi hev re xwarin xwar.
Roja çaran, serê sibê zû rabûn. Gava zava xwest here, bavê jinikê jê re got: “Lez neke, pariyekî nan bixwe, piştre hûnê herin.”
Ew rabû ser piyan ku here, lê xezûrê wî careke din zorê lê kir. Ew rûnişt û wê şevê jî li wir ma.
Gava zilam, carî û xulamê wî rabûn ku herin, xezûrê wî got: “Binêre êdî êvar e. Ji kerema xwe, şeva xwe li vir biborîne û bila dilê te xweş be. Berê êvarê ye. Tê serê sibê zû rabî û herî konê xwe.”
Şeraba ku dilê mirov şa dike, Runê ku rûyê mirov dikenîne, Nanê ku hêz dide dilê mirov, tu didî.